Waarom niet iedereen van Valerio Zeno houdt
Nooit gedacht dat ik nog eens een heel weekeinde zou rondlopen met de snor van Valerio Zeno op mijn netvlies.
En toch is dat gebeurd. Zaterdagochtend krijg ik het Volkskrant Magazine onder ogen. De BNN-presentator heeft het daar tot covermodel geschopt. ‘Een en al nonchalance straalt hij uit, iemand die op een achteloze manier zijn zaakjes perfect op orde heeft. Misschien is het daarom dat iedereen van Valerio houdt,’ zo zingt de krant.
Iedereen? Mij hebben ze weer eens niets gevraagd. Houden van Valerio Zeno? Ik weet amper dat hij bestaat. Als hij op TV voorbij komt, zap ik weg. Eén blik volstaat om het type te herkennen: een gladgeklopte mix van zelfvoldane branie en geleende stijl.
Een langere blik in het magazine werkt alleen maar bevestigend. Hij poseert daar met overmaatse bril, wezenloze blik, plakhaar en een eng snorretje waar zijn vader, Italiaanse kapper, uren op moet hebben gewerkt. ‘Een en al nonchalance,’ aldus de Volkskrant. Hoe krijgt een journalist het uit zijn pen. Een en al gekunsteldheid, zullen ze bedoelen.
“Ik vind nadenken het leukste wat er is,” verklaart hij zelf. Dat is dan weer verrassend voor iemand die het na VMBO en een blauwe maandag MBO wel gezien had qua opleiding. Het leukste na haren kammen, vergat hij daaraan toe te voegen. – Maar genoeg Valerio. Ik wou het over die minisnor van hem hebben.
Camp
De snor is een merkwaardig attribuut. Lange tijd tooiden mannen zich met knevels om een stoere of krijgshaftige indruk te maken. Een beetje officier, agent of brandweerman droeg een snor. Een beetje homo óók, maar dat was camp: heupwiegend en knipogend de bink uithangen. En dan had je ook nog revolutionaire (Stalin, Hitler), artistieke (Appel, Dali) en quasi-artistieke (Ted de Braak) snorren.
Einde twintigste eeuw raakte de bovenlipflora uit de mode en werd de snor zelfs een symbool van gedateerdheid. In zo’n stadium hoef je maar te wachten tot voorlijke types met zo’n afgedankt stijlmiddel gaan spelen. Zo toonde Brad Pitt zich een paar jaar geleden ineens met een dun Clark Gable-snorretje, waarop allerlei moderedacties alarm sloegen en een nieuwe trend uitriepen. En nu draagt Valerio dus zo’n ‘Clark Gable’, en voor de zekerheid ook nog een überfoute bril en dito pommadekapsel. Kijk eens, Nederland: dandy is terug op aarde en hij heet Valerio!
Wat een gebakken lucht. En wat erger is: ik maak er nog 398 woorden aan vuil ook.
