Histoire de l’ étape 8 – Lau of: De huidige nummer vijf van de Tour de France
Ongeveer anderhalf jaar geleden wandelde ik samen met fotograaf Maarten van Riel door een Maastrichtse woonwijk, op weg naar het huis van de huidige nummer vijf van de Tour de France.
We hoefden niet lang te zoeken: in een straat vol keurige gezinsauto’s stond, helemaal achteraan, een reusachtige Chevy camper. Hij viel er wat uit de toon, als Willem Holleeder die per ongeluk op de Libelle Zomerweek is beland. Een tweedehands gevaarte dat je zou verwachten op de eerste de beste Texaanse ranch, stond hier gevaarloos tussen de putdeksels, het stoepkrijt en de voortuintjes vol grind.
Binnen maalde de huidige nummer vijf van de Tour de France zijn eigen koffie.
Na de koffie ging een koekblik rond. Een oud, gedeukt koekblik, zoals mijn grootouders dat per kopje thee een keer of drie door de kamer lieten gaan, tot er alleen nog wat kruimelig gruis in zat.
Verdraaid lekkere koeken, de koeken van de huidige nummer vijf van de Tour de France.
Fotograaf Maarten nam er twee, ik drie. (Ik kan me niet herinneren of de huidige nummer vijf van de Tour de France er zelf ook een nam. Ik ben bang van niet).
We waren de huidige nummer vijf van de Tour de France niet komen opzoeken omdat we vermoedden dat hij vroeg of laat bij – pak ‘m beet – de eerste vijf van een grote ronde zou komen te staan, maar vanwege dat bakbeest in de voortuin.
Het had fotograaf Maarten een verdomd leuk idee geleken om de huidige nummer vijf van de Tour de France – die destijds nog niet eens een toekomstige nummer tien van de Tour de France leek te zijn – te ondervragen over zijn grote passie: zijn Chevy, waarmee de huidige nummer vijf van de Tour de France onmiddellijk na het interview op een vrij primitief kampeerweekend in de Ardennen zou vertrekken.
Het was een leuk gesprek – de huidige nummer vijf van de Tour de France vertelde enthousiast en fotograaf Maarten en ik zetten de koektrommel tussen ons in op de bank.
Na een fotosessie in en om de auto (een beetje een suffig woord, ‘auto’, voor zoiets reusachtigs) vertrokken wij naar Utrecht, voor het uitwerken van een stuk dat nooit geplaatst zou worden en de huidige nummer vijf van de Tour de France ronkte naar de Albert Heijn – voor barbecuevlees.
Een jaar later sprak ik de huidige nummer vijf van de Tour de France nogmaals – hij was toen nog steeds niet de huidige nummer vijf van de Tour de France, maar de huidige nummer zeven van de Vuelta a Espana. Ik belde hem op zijn hotelkamer.
‘Alles goed?,’ vroeg ik.
‘Zevende, he,’ antwoordde de toenmalige nummer zeven van de Vuelta a Espana.
‘Dus: alles goed?’ vroeg ik – want als ik eenmaal beet heb, laat ik niet meer los.
‘Alles goed. Begin maar gewoon met het interview,’ zei de huidige nummer vijf van de Tour de France en de toenmalige nummer zeven van de Vuelta a Espana.
En ik begon mijn vragen te stellen, terwijl de huidige nummer vijf van de Tour de France op bed zijn rust lag te pakken.
Na drie kwartier was het voorbij. Ergens ver weg in Spanje werd een voedzaam wielrennersontbijt geserveerd.
Sindsdien spraken de huidige nummer vijf van de Tour de France en ik elkaar niet meer.
Tot gisteren.
Gisteren sprak ik tegen het televisiescherm waar zich de nog net niet huidige nummer vijf van de Tour de France zich tegen de bergen omhoog worstelde, uren achtereen.
Ik sprak tegen het scherm en ik kon zien dat hij mij hoorde, die toenmalige nummer zeven van de Vuelta a Espana, dat hij mij hoorde en dat hij mij niet wilde teleurstellen.
Nu wij elkaar minstens eenmaal per jaar langdurig spreken, durf ik te stellen dat de huidige nummer vijf van de Tour de France en ik vrienden zijn.
Vrienden voor het wielerleven. Ook als de huidige nummer vijf van de Tour de France na vandaag onverhoopt niet meer de huidige nummer vijf van de Tour de France mocht zijn.
