Syrië-strijder Victor Droste weet in ieder geval wat hij wil
“Ik ben 16 jaar. Wat ik na deze school ga doen weet ik nog niet, maar ik wens jullie allemaal het beste.” Tussen de foto’s van mijn vmbo-jaarboek van 2004 kijkt Zakariya Al-Hollandi, met een Nirvana-shirt aan, redelijk onverschillig de camera in.
Dat hij zich een paar jaar later zou bekeren tot de islam en nu zelfs vecht in Syrië, had niemand kunnen bedenken. De nu 26-jarige Zakariya Al-Hollandi heette toen ik naast hem zat bij maatschappijleer op het Carmel College in Raalte nog gewoon Victor Droste. Zoals ik hem herinner was hij een rustige, nogal stugge jongen. Victor droeg meestal een Soulfy-shirt. Soms wisselde hij die af met Nirvana en Korn. Hij had een beetje vettig haar, praatte zachtjes met een Overijssels accent. We hadden niet veel gemeen, behalve dat we beiden niet echt tot de populaire kids van de school behoorden. En verder: beiden woonden we in kleine gehuchtjes in Overijssel en verveelden we ons kapot.
Helemaal dronk’n
Iedere maandag zag ik Victor, steevast met een flinke shaglucht om zich heen, altijd net iets te laat de les binnenwandelen. We spraken nauwelijks met elkaar. Maar dat deed Victor sowieso niet erg veel. Hij leek meestal chagrijnig. Over het weekend, waarin hij volgens mij stevig zoop, kon hij zo nu en dan wel enthousiast vertellen. ‘Helemaal dronk’n’ hoor ik hem nog gniffelen. We gingen op het Carmel College verder onopvallend onze weg.
Dat de verveling destijds ook bij hem groot moet zijn geweest illustreert een blog op zijn Hyves-pagina, van toen hij ongeveer 18 jaar was:
“HOLY FUCK…WAT VERVEEL IK ME! Hele dagen staar ik al uit het raam, om zo te zien dat er niemand passeert. Wat een allemachtige kutzooi, ik wil actie, er op uit.”
Afzonderen
Nadat het vmbo achter de rug was is Victor nog jarenlang in Heeten gebleven. Daar kennen de meesten hem wel, waarschijnlijk alleen al omdat hij met zijn bandshirts daar één van de weinige alternatieve jongeren was. Heetenaren zeggen nu dat hij zich de laatste jaren wel steeds meer begon af te zonderen. Zeker nadat hij zich begon te verdiepen in de islam.
Een paar maanden geleden is het avontuur, waar Victor al die tijd over wegdroomde, begonnen. De Koran, die hij een paar jaar geleden uit ‘pure nieuwsgierigheid’ eens opensloeg, leidde hem daarin de weg. In een mum van tijd raakte een atheïstische plattelandsjongen die nog nooit een moslim van dichtbij zag, verslingerd aan de islam. Victor dankt dat volledig aan de kracht van het boek. Maar zou onbewust verveling een rol hebben kunnen spelen? Wonderlijk is z’n plotselinge bekering in ieder geval.
Dorpsgenoten zagen hoe Victor zijn Soulfly-shirt inruilde voor een Islamitisch gewaad, een baard liet staan en een tulband ging dragen. In de grote steden ontmoette hij andere fanatieke moslims, zoals te zien is in YouTube-video’s. Hij liet zich kort voor zijn vertrek interviewen door Abdelkarim Honing. Hij praat daarbij met een zelfverzekerdheid en een bevlogenheid die ik destijds in ieder geval nooit heb opgemerkt.
Zelfverzekerd en gepassioneerd
Op dwingende toon legt hij in de videos’ uit wat er mis is met je baard scheren. Hoe slecht drank, drugs en roken zijn. Hoe de bekrompenheid van zijn dorp hem benauwde. Hoe hij walgt van het leven van de ongelovigen, dat volgens hem slecht en doelloos is. Ook vertelt hij hoe hij het leed ontdekte van zijn ‘broeders in Syrië’ en hoe hij voor het eerst een enorme vastberadenheid voelde om iets te doen. “Hoe kun je stil blijven zitten terwijl je ziet dat jouw zuster wordt verkracht, terwijl jouw broeder wordt onthoofd?”, zegt hij in EO’s De Vijfde Dag.
Of Victor nu nog leeft weet ik niet. Hij zou nu vechten voor het verzetsleger Jabhat-al-Nusra. Het moet een verschrikkelijk idee zijn voor zijn ouders dat hun zoon zich nu middenin het oorlogsgeweld van Syrië begeeft. Maar hoe dan ook, ik zag in de YouTube-video’s iemand die zelfverzekerd en gepassioneerd spreekt. De verveelde binnenvetter Victor lijkt nu in ieder geval te weten wat hij wil met zijn leven.
