De Uruguayaan die beter was dan Forlan, Cavani en Suarez
In het voorjaar van 2006 reist de Venezolaanse oud-voetballer Rene Torres voor familiebezoek naar Uruguay. Wanneer hij op het vliegveld van Montevideo arriveert, moet hij door de douane.
‘Paspoorten!’
Torres – een gedistingeerde man van middelbare leeftijd – houdt de douanier zijn identiteitsbewijs voor.
De man kijkt naar het gezicht van Torres, dan naar de pasfoto en dan naar de naam.
Het lijkt langer te duren dan bij andere passagiers.
Tot slot kijkt de douanier Rene Torres in het gezicht. Het enige wat hij zegt is: ‘Waarom?’
*
Lang voor Diego Forlan, Edinson Cavani en Luis Suarez, was er Fernando Morena. Hij – en niemand anders – is de beste spits die Uruguay ooit heeft gekend. In 244 officiele wedstrijden scoorde hij bijvoorbeeld 230 keer. Hij werd zes keer achter elkaar topscorer van de hoogste Uruguayaanse divisie en scoorde in de zomer van 1978 zeven doelpunten in een wedstrijd. Morena was de grote ster van Penarol. Hij schoot de club naar meerdere landstitels, en naar de zege in de Copa Libertadores. In 1979 verhuisde hij eindelijk naar Europa, waar hij aanvalsleider werd bij Rayo Vallecano – het achterlijke neefje onder de Madrileense voetbalclubs.
Al een jaar later verhuisde hij naar Valencia, waar hij een aanvalsduo vormde met de langharige Argentijn Mario Kempes.
Terwijl Morena successen vierde in Spanje, deemsterde zijn oude liefde Penarol langzaam maar zeker weg. Om het aanstaande negentigjarig bestaan van de club niet in totale mineur te laten verlopen, nam de club na een paar jaar weer contact op met haar eigen legende.
Valencia vroeg anderhalf miljoen dollar voor z’n spits, wetende dat Penarols jaarbudget een karige 1,2 miljoen bedroeg. Zodra deze truc bekend werd, begonnen de Penarol-fans aan een inzamelingsactie. Binnen een paar maanden hadden zij het volledige bedrag bij elkaar gecrowdfund – dertig jaar voor deze term pas echt opgang zou maken.
Morena keerde terug, en leidde Penarol prompt naar de zege in de Copa Libertadores.
Hij bleef de grote ster, tot september 1983. Zijn deelname aan de Copa America…
Uruguay was een gevaarlijke outsider, met de ervaren spits en achter hem de talentvolle spelmaker Francescoli.
De eerste wedstrijd werd gewonnen. Tegen Chili werd het 2-1, Morena scoorde uit een penalty.
De tweede wedstrijd, tegen Venezuela, ging ook naar Uruguay. Ook nu scoorde Fernando Morena uit een penalty, niet wetende dat het zijn laatste van betekenis voor Uruguay zou blijken. Een paar minuten later brak Fernando Morena zijn been, na een gruwelijke charge van een Venezolaanse verdediger.
Na twee jaar van aanmodderende revalidatie hing de beste Uruguayaanse spits aller tijden zijn kicksen aan de wilgen.
En ja, die Venezolaanse verdediger heette Rene Torres.
Bron: o.a. het onvolprezen weblog ‘In bed with Maradona’
