Il Bisonte op een strandstoel
Ik leerde hem tien jaar te laat kennen. In een oud artikel (‘Miskend fenomeen’, door Hans Geleijnse, Johan-5, 2002) dat ik laatst weer eens opsloeg, las ik zijn verhaal, voor de zoveelste keer.
Dario Hubner.
Il Bisonte.
Grappa drinken
Er waren vier dingen die Dario Hubner veel en graag deed: grappa drinken op een terras, sigaretten roken, FIFA spelen en dan zichzelf opstellen bij zijn favoriete club Inter Milan, en doelpunten maken.
Toen hij – bijna vijftien jaar geleden inmiddels – op zijn dertigste in de Serie A debuteerde, begon hij aan een imposante reeks: 16, 21 en 17 doelpunten in ’s werelds meest verdedigende competitie, voor teams die zich nauwelijks drijvende konden houden tussen het wrakhout van de Italiaanse hoogste klasse.
Bij Brescia vormde hij een jaar lang een succesvol koppel met Roberto Baggio. Baggio bereidde voor en Dario trapte ze er aan de lopende band in, om zich vervolgens te laten wisselen en in de dug-out een Marlboro op te steken.
(Nu ja goed, dit is zegge en schrijve één keer gebeurd).
Na dat seizoen eiste Baggio echter dat Brescia zijn aanvalspartner zou vervangen door de jonge, atletische, knappe, technische, en talentvolle Luca Toni. Baggio kreeg zijn zin, en het werd een grandioze mislukking.
Fano
Iedere zomer, wanneer Dario Hubner een maand lang als een plank op een strandstoel op het strand van Fano lag en in de zon in slaap viel, werden in Milaan, Turijn en Rome miljoenendeals bekokstoofd van spelers die nog niet half zo doeltreffend waren. Het beeld van een simpele, ongezonde boer zou Dario nooit verlaten. Tot het einde van zijn loopbaan zou hij spelen (en scoren) bij clubs die onder zijn niveau speelden.
In 2010 – hij was toen al 41 jaar – beëindigde hij zijn loopbaan. Hij speelde bij het minuscule Cavenago d’Adda en scoorde tot het laatst.
In de chique avondkrant Corriere della Sera verscheen een groot profiel over hem. Kop: ‘Hubner, il grande errore del calcio italiano’. In een land waar het voetbal meer fouten maakt dan er in een jaargang schandaalkranten passen, is het een niet te onderschatten prestatie de Grootste Fout te zijn.
Waar zou hij nu zijn, Dario Hubner? Op het strand van Fano waarschijnlijk, een volle asbak naast zijn ligbed, en dromend van de basisplaats bij Inter die er nooit meer van komen zal.
