Doping-discussie: Michael Boogerd haalt de Tweede Wereldoorlog erbij
Wat gebeurt er met wielrenners na hun dopingbiecht? Bar weinig, zo ontdekte Michael Boogerd. De voormalige Rabobank-troef is uitgerangeerd sinds zijn bekentenis. “Ik word nergens meer voor gevraagd,” zegt hij tegen Panorama. Om vervolgens een bizarre Godwin te droppen.
Godwins? Zijn die met-de-haren-erbij-gesleepte-tweede-wereldoorlog-vergelijkingen niet heel erg 2009? Inderdaad, maar Boogerd vergelijkt de klokkenluiders die hem dwongen zijn systematische bedrog te bekennen, toch echt met verraders in de periode 1940-1945.
“Ik weet ook dingen over mensen, ja, maar wat schiet ik er mee op om een ander te verlinken? Zoiets deden we 70 jaar geleden,” zegt Boogerd in Panorama. En : “De wielerwereld is erg hypocriet. Sommige jongens verlinken je, omdat ze zelf met de rug tegen de muur staan. Anderen doen het uit eigenbelang, of anoniem, omdat ze nu eenmaal zo in elkaar steken. Die vinden het leuk om me onderuit te halen, of ze koesteren wrok tegen me, ik weet het niet.
Bij mijn weten ben ik nooit slecht geweest voor mederenners of ploeggenoten, maar toch zijn er blijkbaar mensen die me willen pakken. Die waren er ook in de Tweede Wereldoorlog. Mijn opa had ook niks te vreten, maar hij heulde niet met de Duitsers om eten te krijgen voor zijn gezin. Zijn buren deden dat wel. Niet elk mens is hetzelfde.”
Met andere woorden: collega’s die vertelden dat Michael Boogerd jaar in jaar uit aan de epo zat en zich schuldig maakte aan bloedtransfusies, zijn best te vergelijken met types die onschuldige joden verraden om er zelf beter van te worden.
Het is dat een Amerikaanse bankier deze week een nóg absurdere vergelijking maakte (kritiek op graaiers lijkt op het lynchen van zwarte Amerikanen in de 19de en 20ste eeuw), anders had Michael Boogerd moeiteloos de Godwin van het Jaar Award gewonnen.
