Collega-bladenmakers vertellen wat er mis is met Opzij
‘Haalt Opzij 2014?’ Met deze vraag opent Gert Hage zijn artikel in de nieuwe HP/De Tijd (vanaf 16 oktober in de schappen). De vraag leek na de commotie van gisteren achterhaald bij verschijning, maar vooralsnog is uitgever WPG zich enkel aan het ‘heroriënteren’.
Dat de klad zit in het blad dat onder leiding van Cisca Dresselhuys uitgroeide tot een onmisbaar blad voor iedere vrouw die het feminisme een warm hart was toegedaan, staat buiten twijfel. Is de oplageval (ongeveer een halvering in tien jaar tijd) terug te voeren op de misère in de bladenmarkt? Of ligt het aan de koers die werd ingezet door Margriet van der Linden, Dresselhuys’ opvolgster, die zelf na krap vijf jaar alweer opstapt? HP/De Tijd deed een rondvraag:
Bladendokter Rob van Vuure, onder meer ex-hoofdredacteur van Margriet, Libelle, Playboy en Viva:
“Het zijn barre tijden in bladenland. Daarbij komt dat een deel van de thema’s van Opzij is overgenomen door andere bladen en vooral door de kranten, die in vorm en inhoud steeds meer tijdschriften zijn geworden. Als je de afscheidsinterviews van Van der Linden leest, lijkt het alsof zij print al heeft opgegeven. Ze heeft het nauwelijks over Opzij. Van der Linden, zo lees je, is geen echte bladenmaakster, het heeft niet haar volle interesse. “
José Rozenbroek, hoofdredacteur RADAR+, oud-hoofdredacteur Volkskrant Magazine en Elle:
“Margriet van der Linden is een beetje LINDA. na gaan doen, in inhoud, maar vooral in vorm. Zonder lullig over haar te willen doen, is Opzij onder haar leiding een van de vele vrouwenbladen geworden. Ik heb niet het idee dat haar ziel en zaligheid bij het blad lagen. Als ik haar weer eens op televisie commentaar hoorde geven op zaken die weinig of niets met het feminisme te maken hadden, bekroop mij het gevoel dat Opzij er meer voor haar was dan zij voor Opzij. […] Of Opzij 2014 haalt? Ik heb er een onbehaaglijk gevoel over.”
Elma Drayer, columniste bij Vrij Nederland en Trouw:
“Opzij behoort tot mijn vakliteratuur, maar onder Margriet van der Linden werd het zo oninteressant dat ik het een tijd niet heb gelezen. Het was een soort Marie Claire, maar dan zonder mode. Onder het motto ‘feminisme 3.0’ maakte zij van Opzij een blad dat weigerde stelling te nemen; vrouwen moesten zichzelf maar een oordeel aanmeten. Heel postmodern, maar het slaat nergens op. Als je iedereen wilt bedienen, bedien je niemand.”
Over de noodzaak van een feministisch blad: “[…] denk aan hoofddoekjes, gedwongen huwelijken en besnijdenissen. Daar hoor je Opzij te weinig over. Je kunt van Cisca Dresselhuys veel zeggen, dat ze te lang bij Opzij heeft gezeten bijvoorbeeld, maar ze was, in tegenstelling tot Margriet van der Linden, niet bang om stelling te nemen. Ik bewonderde hoe zij zich keerde tegen de onderdrukking van allochtone vrouwen.”
Lees het volledige artikel over het feminisme in tijdschriften in de nieuwe HP/De Tijd die vanaf woensdag in de winkels ligt. Daarin komen ook onderzoeker Linda Duits, Happinez-hoofdredacteur Marije de Jong, en tekstbureau Mevrouw Van Dale oprichters Elleke van Duin en Barbelijn Bertram aan het woord. Koop hem op papier, digitaal via de Tablisto app, of sluit hier een (proef)abonnement af.
