Spring naar de content

Güizactivisme

Ik trof zijn naam aan, zoals je een oude vriend in de trein tegen het lijf loopt: onverwacht en niet zonder ongemak. Dit stond er: “Dani Güiza vervolgt loopbaan in Paraguay.”Ooit was ik niet-betalend lid van de Nederlandse tak van de Dani Güiza-fanclub, die behalve mijzelf vooral uit lege plaatsen bestond. Ik had hem eens zien spelen voor Mallorca – voetbalclubs die op eilanden spelen, kunnen sowieso op mijn onverdeelde aandacht rekenen – en sindsdien was ik de fanatiekste pleitbezorger voor Dani Güiza-in-de-spits-in-het-Spaanse-Elftal in de Benelux.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Guizactivisme
Veel heeft het allemaal niet geholpen, mijn Güizactivisme. Ze lieten liever die kruk van een Torres voorin strompelen, die paellavreters. Zelf weten.
Ik verloor Dani uit het oog toen hij samen met bondscoach Aragones naar Fenerbahce vertrok. En ik bleek niet de enige die iets uit het oog verloor: eenmaal in Istanbul verloor Dani achtereenvolgens het doel, zijn basisplaats en zijn plek in de Spaanse selectie uit het oog. Tenslotte vertrok ook zijn vrouw.
Daar zat mijn ietwat geforceerd uitverkoren cultheld dan, eenzaam en werkloos in Istanbul.
Ook bij Getafe, zijn volgende club, wilde het niet meer vlotten. De loopbaan van Dani Güiza stevende na een betrekkelijk roemloos middenstuk af op een zeer roemloos einde.

Het Manchester City van Maleisië
De oplossing kwam, zoals wel vaker tegenwoordig, uit het oosten. De kroonprins van Maleisië, Ismail Idris ibni Sultan Ibrahim Ismail, was juist bezig een superteam uit de grond te stampen, en een werkloze ex-Barcelonaspits (nu ja, een paar wedstrijdjes voor het B-team) was precies wat hij miste.
Zo belandde Dani Guiza bij Johor Takzim FC, het Manchester City van Maleisië, getraind door Fandi Ahmed, een Singaporees die ooit nog een paar blauwe maandagen bij FC Groningen in de spits stond. Kortom: geen droom.
Na wat aanloopproblemen groeide Dani uiteindelijk uit tot de grote ster van de Maleisische competitie. Eindelijk erkenning voor mijn held. Dacht ik.
Want toen dit voorjaar Sultan Ismail wegens fraude door de Maleisische Voetbalbond van zijn taken werd ontheven, konden zijn dure aankopen ook meteen hun duurbetaalde biezen pakken. In Dani’s geval: vertrekken naar Getafe, waar ze al een tijdje niets culthelderigs meer in hem hadden kunnen ontdekken en hem destijds met nauwelijks verholen opluchting aan een getikte sultan hadden overgedaan.

Cerro Porteno
En nu dus de transfer naar Cerro Porteno, volgens Wikipedia bepaald geen lullig clubje in de Paraguayaanse hoogste divisie. Ik voorspel eerst wat aanloopmoeilijkheden en daarna: meer doelpunten dan ze er in Asunción ooit bij elkaar hebben gezien.
En natuurlijk: opvallend veel verkeer op de clubwebsite, van een wel heel specifiek, Nederlands IP-adres.
Vamos!

Bron: o.a. inbedwithmaradona.com