Ajax – Barcelona: een man in de gracht
Er ligt een man in de gracht.Ajax speelt zijn beste wedstrijd in jaren, zet het beste team van de laatste honderd jaar op 2-0 achter en op Twitter schrijven mensen: er ligt een man in de gracht.
Een avond waarop alles lukt
Er is bloed, veel bloed dat uit een hoofd op het beton gutst en een paar meter verderop tikken Klaassen, Blind en Serero Xavi en Iniesta het hoofd op hol. Hoe lang is het geleden dat ik Ajax zo zag voetballen? Zo zag combineren?
Heb ik wel eens genoten van Hoesen? Ik kan het me niet heugen.
Vanavond wel.
Ik weet niet wat het is, vanavond– ze blinken allemaal uit, zelfs de zwakke broeders die week in, week uit mogen bewijzen dat ze tegenwoordig iedereen maar een contract geven, in Amsterdam. Ze hebben de geest gekregen vanavond, Schöne, Van Rhijn, Fischer. Ze zijn een genot om naar te kijken, Boilesen en Veltman.
Het is iets wonderbaarlijks om te zien, als voetbalteams boven zichzelf uitstijgen. Je kunt het voelen, door het televisiescherm heen.
Dit, voel je, dit is de avond van genade. De avond, zoals commentatoren het bij gebrek aan een poëtischer woordenschat meestal omschrijven, waarop alles lukt.
Er is geen omschrijven aan, maar wie wel eens zo’n wedstrijd heeft bekeken (Nederland – Italië, 2008, was er zo een) herkent het.
In de betonnen geul rond het veld waar alles lukt, rijden ambulances af en aan.
De man in de gracht ligt er nog.
‘De nek wordt gestabiliseerd,’ twittert iemand.
Alsof je verplicht getuige bent bij een afschuwelijk ongeluk.
Kijk, gonst het op het internet, kijk naar deze beelden.
Ik probeer niet te kijken, uit alle macht.
Je wilde dat je niet gekeken had
Het is rust. Ajax heeft de 2-0 voorsprong over het keerpunt geduwd. Ik kijk Davy Klaassen van het veld banjeren, en probeer te genieten. Ooit speelde Davy Klaassen bij De Zebra’s uit Hilversum. Wonnen wij altijd van, van De Zebra’s. In het jaar dat Davy Klaassen geboren werd versloeg mijn BFC E5 De Zebra’s E3 met 8-1.
Ik maak een online grapje, ik vermoed om m’n eigen onrust te bezweren.
Daar probeer ik aan te denken, terwijl de rust vordert en de beelden van de man in de gracht over het internet uitwaaieren.
Je moet wel kijken.
Je kijkt.
Je wilde dat je niet gekeken had.
Onmiddellijk na rust krijgt Veltman rood en scoort Barcelona 2-1. Niemand reageert, 50.000 mensen lamgeslagen zonder dat de voetballers weten waarom.
Ik probeer me op te winden, me te verbazen, het spannend te vinden. Dat lukt niet meer.
Ergens in de rust is Ajax-Barcelona teruggebracht tot z’n eigenlijke proporties.
Iets onbenulligs, 22 jongens en een bal.
De traumahelikopter stijgt op en de NOS zwijgt in duizend talen.
In de gracht worden de sporen uitgewist.
Dan zet ik de televisie uit.
Later die avond wint Ajax van Barcelona. Fantastisch. Ongelooflijk. Had het kunnen zijn.
Maar er lag een man in de gracht.
