Tini: “Schat, ik eet morgen niet mee.”

Echtgenote: “Hè? Wat? Waarom? En we eten nog wel je lievelingseten.”

Tini: “Geplette kanaries met zwoerd? Echt?”

Echtgenote: “Ja.”

Tini: “Maar ik moet werken.”

Echtgenote: “Op woensdag?! Je moet nooit werken op woensdag! Tini, wees eerlijk tegen me: is er een ander?”

Tini: “Nee, liefste, ik moet naar Cuijk. Coachen. Voor de beker.”

Echtgenote: “Cuijk? Ik heb nog nooit van een voetbalclub uit Cuijk gehoord.”

Tini: “Ze spelen bij de amateurs.”

Echtgenote: “Wat moet jij nou bij amateurs?”

Tini: “Het is voor de beker.”

Echtgenote: “Welke beker.”

Tini: “DE beker.”

Echtgenote: “Zeg…”

Tini: “Wat?”

Echtgenote: “Die kanaries zijn donderdag ook nog wel goed.”

Tini: “Huh?”

Echtgenote: “Zal ik weer eens meegaan, naar Cuijk?”

Tini: “Maar Cuijk, dat is… heel ver rijden.”

Echtgenote: “Ik wil nu wel eens zien wat voor werk je eigenlijk doet.”

Tini: “Ik geloof niet dat dat nou echt…”

Echtgenote: “Ik kom gewoon, Tini Ruijs!”

De beroemde badmutsenfabriek van Cuijk
En dan zit je daar, op de tribune van Cuijk. Te kijken naar hoe je man het onderspit delft tegen een stel amateurs.
Om je heen wordt de sfeer langzaam onvriendelijk. Dat komt niet door de mensen uit Cuijk: dat zijn schatten, en ze waren nog aan het winnen ook. Mensen in Cuijk zijn bovendien met weinig tevreden: geef een kind uit Cuijk een stokje en hij is een week zoet. Geef een Cuijkse vrouw stromend water en ze weet niet meer hoe ze het heeft.
De gemiddelde Cuijkenaar staat de hele week in een fabriek waar ze badmutsen maken en in het weekend reageert hij zich af op het voetbalveld.

De trainer van Cuijk is Hans Kraay junior. Dat konden ze daar helemaal niet geloven, dat er iemand van de televisie – ze kijken iedere maandag en vrijdag, met z’n allen, in het dorpshuis – uit zo’n kastje gekropen komt en naar Cuijk kan afzakken.
Dan blijkt-ie nog bruiner dan-ie op tv al leek.
Na drie maanden durfden ze eens te vragen hoe Hans zo bruin kwam.
Zonnebankie, zei Hans.

Ging er voor die mensen in Cuijk meteen een wereld open. Zij hadden ook wel bankjes die soms in de zon stonden, maar daar zat geen stekker aan.
Nu gaan ze allemaal onder de zonnebank, direct vanuit de badmutsenfabriek. Het hele dorp heeft nu een gezond, goudbruin korstje.
Dus: aan de Cuijkenaars lag het niet, woensdag, in Cuijk.
De problemen kwamen van de harde kern van MVV, en laten we eerlijk zijn: niet voor het eerst.

Arthousefilms
Altijd zijn het weer die MVV-hooligans die rotzooi komen trappen, met z’n tienen tegelijk soms. Scabreuze dingen roepen, te hard rijden, toeteren, en als ze echt ziedend zijn, zingen ze soms zelfs met harde g.
Eens in de zoveel tijd spreken de MVV-hooligans af met de harde kern van Fortuna Sittard. Slaan ze elkaar op een stukje braakland met oudbakken wafels de hersens in en daarna gaan ze met z’n allen gezellig naar een arthousefilm, om bij elke romantische scène heel irritant met snoeppapiertjes te gaan zitten knisperen.
Je reinste criminelen dus.
Dat de burgemeester van Cuijk de wedstrijd überhaupt liet doorgaan, is een wonder.

PS
De sfeer in Cuijk werd woensdag zo onvriendelijk dat mevrouw Ruijs het stadion van Cuijk uit moest worden geloodst. Daar is niets komisch aan.
Tini Ruijs overweegt te stoppen als trainer van MVV. Als ik het bestuur van MVV was, bood ik hem een verbeterd contract aan en beloofde ik hem plechtig alle gekken voortaan uit De Geusselt te weren. Want over het bedreigen, uitschelden en slaan van andere mensen – voetbalgerelateerd of niet – heb ik dus toevallig wel een keiharde mening: dat kan absoluut niet.
Vind ik dan.