Dagtochtjes buiten de dampkring. Michiel Mol over zijn commerciële ruimtetrips
Met een beetje geluk is hij Richard Branson te slim af en wordt hij de eerste aanbieder van commerciële ruimtetrips. Ondernemer Michiel Mol, baas van het Nederlandse bedrijf Space Expedition Corporation: “Bij ons heb je een veel beter uitzicht op die prachtige aarde. Bij Branson kan er op het moment suprême net een dikke Amerikaan voor je zweven.”
Vergeet die luxe-safari in Afrika of die peperdure expeditie naar de Noordpool. Koop een retourtje naar de ruimte. Ruimtereizen hangen namelijk in de lucht. Op dit moment wordt er in de Amerikaanse Mojavewoestijn hard gewerkt aan twee ruimteschepen. Eén daarvan is van Nederlands zakenman Michiel Mol (44). Voordat hij in de business zat kocht hij ooit zelf een ticket, bij huidig concurrent Richard Branson. Momenteel probeert Mol met zijn Space Expedition Corporation (SXC) zoveel mogelijk vliegtickets te verkopen. De teller staat vooralsnog op tweehonderdvijftig.
Wat is de grootste belemmering voor mensen om een retourtje bij u te kopen, het prijskaartje of het gevaar?
“Gek genoeg is het geld het kleinste probleem. In ons calvinistische Nederland speelt dat wel een beetje, maar in China, Rusland of het Midden-Oosten is dat niet belangrijk. Doorslaggevend is dat we vertrouwen uitstralen. Dat heeft deels te maken met veiligheid, maar mensen moeten er vooral van overtuigd zijn dat we over een klein jaar echt gaan vliegen.”
Gaat er een zware training vooraf aan deze vorm van vakantie vieren?
“Er zijn wel een paar trainingsmissies, daar zijn we ook al mee begonnen. Maar die maken het juist extra leuk. We leren mensen om tegen de hogere G-krachten te kunnen. Als je terug de dampkring in komt, voel je namelijk 4 tot 4,5 G op je drukken. Dat is 4 tot 4,5 keer je eigen lichaamsgewicht. Dat is best zwaar, maar als je getraind bent, is dat geen probleem.
Door de druk zakt het bloed uit je hoofd naar beneden, waardoor je op een gegeven moment geen kleur meer ziet en letterlijk last krijgt van tunnelvisie. Als dat te ver gaat, val je flauw. Maar daar is een hele simpele remedie tegen, namelijk je beenspieren aanspannen. Als daar de bloedvaten niet wijder kunnen worden, blijft het bloed vanzelf in je hoofd zitten.”
Hoe lang heeft u erover nagedacht voordat u zelf een ruimteticket kocht – van 250.000 dollar?
“O, niet lang. Ik wilde het mijn hele leven al. Je hoort van alle astronauten dat het een life changing experience is.”
Een life changing experience hoeft niet per se positief te zijn, toch?
“Er zijn inderdaad astronauten bij wie het leven er niet beter op is geworden. Dat zijn vooral de gasten die heel lang in de ruimte geweest zijn of die enorm beroemd zijn geworden. Van onbekend naar wereldster, dat doet toch iets met je.”
Je hoort ook dat astronauten depressief worden omdat ze zo met hun eigen nietigheid en sterfelijkheid zijn geconfronteerd. En daarna het leven op aarde als een soort tweederangs bestaan ervaren.
“Ja, dat klopt. Ik heb ondertussen heel wat astronauten gesproken, en die willen inderdaad allemaal terug de ruimte in. Dat geeft wel aan hoe bijzonder het daar is. Vooral om naar beneden te kijken en dat groen-wit-blauwe bolletje te zien met een klein laagje dampkring. Dat ziet er zo kwetsbaar uit. André Kuipers zei: ‘Ik had het idee dat als ik één keer blies, de dampkring weg zou zijn.’
Alle astronauten worden daarna een soort ambassadeur van Moeder Aarde. Veel mensen vinden de enorme snelheid van vierduizend kilometer per uur enerverend, maar het mooist is toch om uit het raam te kijken en die bol te zien met zeven miljard mensen erop. Dat doet iets met je.”
Koop voor het hele interview met Michiel Mol het magazine van HP/De Tijd dat nu in de winkel. Bekijk hier de overige onderwerpen, of sluit hier een voordelig (proef)abonnement af.
