Guus Hiddink: uitstekende bondscoach met een nare bijsmaak
Het is officieel. Guus Hiddink is vanaf komende nazomer onze nieuwe bondscoach. Een mooie positie voor de man die Nederland in 1998 naar de halve finale van het WK bracht en die in Zuid-Korea, Rusland en Australië nog steeds een nationale held is. Guus wil nog één kunstje flikken, en hoe kan dat beter dan bij zijn eigen Oranje.
Dat hij dit graag wilde, stak hij dan ook niet onder stoelen of banken. Schaamteloos maakte hij voor zijn kandidaatstelling gebruik van zijn column in De Telegraaf, waarmee hij zijn mededinger naar het bondscoachschap Ronald Koeman op meedogenloze wijze buitenspel zette. Charmant was het niet, maar ja, af en toe moet het gewoon ‘op de macht’, als je zo’n loopbaan op passende wijze wil afsluiten, toch? Het plaatje is helder: Guus wordt bondscoach en heel Nederland zal hem in de armen sluiten als een van de meest succesvolle trainers uit de voetbalgeschiedenis.
Toch is het frappant dat de KNVB de toekomst toevertrouwt aan een 69-jarige selectieheer die de afgelopen jaren vooral uitblonk in het maken van lucratieve in plaats van sportieve keuzes. Zijn recente dienstverbanden bij Rusland, Chelsea, Turkije en vooral Anzji Machatsjkala vormen meer dan een smetje op zijn toch al niet ongeschonden blazoen.
Denk aan het akkefietje met de Belastingdienst en het beeld van Guus Geldwolf in plaats van Guus Geluk doemt onherroepelijk op. Juist nu de mensenrechten in Qatar eindelijk aanleiding vormen om de FIFA aan te spreken op haar op geld beluste beleid, geven wij ons nationale team in handen van een coach die die het in 2012 geen enkel probleem vond om zijn jawoord te geven aan een club die symbool staat voor de foute uitwassen van het Moderne Voetbal. Zo durven de voetballers van Anzji Machatskala alleen op matchday hun gezicht te vertonen en wordt de club bestierd door een van de rijkste oliemagnaten van Rusland.
Het onlangs verschenen relaas van Pieter Waterdrinker over het minstens zo dubieuze Terek Grozny waar Ruud Gullit zich in al zijn onnozelheid liet binnenhalen schetst een ontluisterend beeld van de door corruptie en moslimextremisme verscheurde ‘onderbuik’ van Rusland. Dat meerdere Nederlandse trainers zich ogenschijnlijk kritiekloos voor het politieke karretje van die onderbuik hebben laten spannen is al kwalijk genoeg. Dat diezelfde trainer nu op zowel De Herdgang als in Zeist weer kritiekloos als held wordt ontvangen, is misschien nog wel wonderlijker. Guus Hiddink mag dan qua leeftijd van de oude stempel zijn; in al zijn keuzes van de laatste jaren heeft hij zich een twijfelachtig product van het Moderne Voetbal getoond. Hoewel niemand twijfelt aan de kwaliteiten van de oefenmeester-op-leeftijd is zijn aanstelling als bondscoach van Oranje er toch een met een nare bijsmaak.
Dit artikel verscheen eerder op Voetblah.nl; het kritisch, knipogend en opiniërend weblog over de voetballerij in al haar verschijningsvormen.
