Spring naar de content

Vijf redenen waarom saaie partijpolitiek helemaal niet saai is

Onrust in de VVD-gelederen. Waar het bestuur al een kandidaat voor het voorzitterschap naar voren heeft geschoven, willen de leden de nieuwe partijvoorzitter via een referendum kiezen. Denkt u: een oersaaie interne VVD-aangelegenheid? Niets is minder waar!

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Edwin van Sas

De Nederlandse politiek staat bekend om zijn hoge saaiheidsgehalte. Bill Clinton mag het eeuwige gepolder liefkozend ‘third way politics’ hebben genoemd, op dit moment zit het kabinet toch echt om tafel met een “constructieve oppositie” die van de politiek een Haags hopje zonder hop maakt. Fijn en goed dat er wordt doorvergaderd tot er een akkoord is, maar af en toe wil je wel eens een patatje oorlog in plaats van een frietje draagvlak. Natuurlijk zorgt Geert Wilders soms voor ophef, maar zelfs voor Neerlands meest gebrouilleerde parlementariërs is het vooral boosheid voor de bühne, onderdeel van het politieke spel.

Pechtold en Wilders ontmoeten elkaar bij toeval tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Van animositeit is geen sprake
Aartsrivalen Pechtold en Wilders ontmoeten elkaar bij toeval tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Echte emotie en verhitte, politiek inhoudelijke debatten die we kennen van het Lagerhuis zijn non-existent. Mede als gevolg van ons meerpartijenstelsel waar akkoord na akkoord moet worden gesloten lijkt de emotie uit de politiek. De vijand van vandaag kan morgen je partner zijn. Maar wie zoekt kan emotie vinden. Waar het er tussen partijen gezapigheid troef is valt er juist binnen partijen wat te beleven: vijf recente voorbeelden.

1. Het congres der congressen
Wie herinnert zich niet het legendarische CDA-congres van 2010 waarin de samenwerking met de PVV werd besproken. Het congres is één groot hoogtepunt voor de politieke liefhebber, maar neem onderstaande liefdesverklaring van Camiel Eurlings (zou ie het KLM-personeel ook zo toespreken?) aan Maxime Verhagen. Kom er maar eens om op het Binnenhof.

2. Felix – Underwood – Rottenberg
Gister nog, was het smullen van een – uiteraard nog niet op waarheid gecheckt – gelekt mailtje van Felix – Underwood – Rottenberg, waarin het Samsomiaans stoelpootzaagseizoen wordt ingeluid. Na de softe Job lijkt nu pittbull Diederik aan de beurt bij tegenvallende Europese verkiezingsuitkomst. Bevestiging nog ontkenning vooralsnog van PvdA-zijde maar al zou het een hoax zijn, de kritiek in Buitenhof (‘Samsom moet het politieke vak nog leren’) liegt er niet om. Interne PvdA-krachten proberen Samsom uit te rangeren, dus voor wie klaar is met de tweede serie van House of Cards hebben de sociaaldemocraten waarschijnlijk nog wel wat in petto.

3. BAM! Dibi wil Sap van de troon stoten
Een mooi staaltje interne partijdemocratie van Tofik Dibi en Jolande Sap in aanloop naar de Tweede Kamer-verkiezingen van 2012. Sap was nog maar kort daarvoor Femke Halsema opgevolgd maar viel niet bij iedereen in de smaak. Schadelijk geklungel van Dibi was het gevolg, zo stelde Tofik dat hij onder druk was gezet om voor de Kunduz-missie te stemmen. In de bij tijd en wijle hilarische strijd (BAM!) was ‘de neutrale toeschouwer’ de grote winnaar en GroenLinks de grote verliezer. Dibi verloor niet alleen van Sap maar de tweestrijd bracht de partij dusdanig veel schade toe dat ook laatstgenoemde na een dramatische verkieizingsuitslag het veld moest ruimen.

4. Zekerheidje: de PVV-uittreders
Dat je geen democratische partij hoeft te zijn om toch interne problematiek te hebben bewijzen de sektariërs van de PVV. Met regelmaat. Nadat Kamerleden erachter komen dat ze stemvee in de politieke wei van Wilders zijn, hangen ze consequent de vuile was buiten. Hoewel we bij de PVV inmiddels nergens meer van opkijken blijft het smullen voor liefhebbers van alles wat de politiek zo goed en zo slecht maakt. Een schier oneindige soapserie waarin vrouwen vechten om de gunsten van Geert, mensen tegen elkaar worden uitgespeeld en vernederd.

5. Interne verkiezingen: Rutte versus Rita
Maar ook de VVD kan er wat van. Afgelopen jaar maakte Jaïr Ferwerda voor de Avro een prachtige reconstructie van de interne strijd om het lijsttrekkerschap tussen Mark Rutte en Rita Verdonk. Het is inmiddels zo’n acht jaar geleden dat Team Rutte en Team Verdonk tegenover elkaar stonden, maar het moddergooien tussen de teamcaptains gaat nog altijd ongemeend fel door. Dit is geen politiek theater, dit is pure emotie bij de heren Sinke en Huffnagel!

We bedoelen maar: die op het oog saaie interne VVD-twist kan maar zo ontvlammen. Naast de relatief onbekende kandidaat-voorzitter (Henry Keizer) die het VVD-partijbestuur nu naar voren heeft geschoven, hebben zich inmiddels nog twee VVD’ers gemengd in de strijd. Zij vinden allebei dat de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie een voorzitter moet krijgen die door alle leden kan worden gekozen, niet het selecte gezelschap dat op het congres aanwezig is. Terwijl in de Haagse achterkamertjes wordt gewerkt aan een dichtgetimmerd akkoord tussen regering en oppositie verheugen wij ons vast op een mooie, emotionele strijd om het VVD-voorzitterschap. Leve de interne partijpolitiek!