Spring naar de content

Stikeez van Dirk van den Broek – de rage die geen rage is

Voor de supermarkt stond een bord. ‘Stikeez, de nieuwste rage.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

Zo gaat het nou altijd. Je doet een middagdutje, je krabt iets te lang aan je kont en je loopt alweer achter de feiten aan. Er volgt een sprintje, je haalt ze met veel moeite bij en ze vertellen je doodleuk: “De feiten? Dat zijn wij niet, hoor. Vroeger, ja, vroeger. Vroeger waren wij de feiten. Nu zijn er nieuwe feiten. Die lopen verderop.”
Daar sta je dan, met je hipsterbaard en je draw som-app en je ticket naar Berlijn.

Wijzer met de jaren besloot ik de Stikeez-rage langs me heen te laten gaan, maar de nieuwsgierigheid won het van de vastberadenheid. Stikeez zijn plastic bolletjes op een zuignapje, waar je met enige moeite dieren in kunt herkennen. Je hebt Dolfy de dolfijn, Froggy de kikker, Biggy de big, Cow de koe en Orby de galkleurige lychee-cycloop met kattenoortjes.

‘Spaar ze alle 24!’ stond er. Ik was verkocht.

Voorraadkast
De redding zat hem in de spelregels. Je krijgt een Stikee bij elke 15 euro aan boodschappen. Dat haal ik zelden. De supermarkt is mijn voorraadkast. Soms kom ik er drie keer op een dag. Die uitjes wil ik niet missen.

Toch zou ik lol hebben met de Stikeez. Ik herinner me dranghekken bij andere supermarkten, waar wuppies en voetbalplaatjes te geef waren. Zoveel maak je niet mee in mijn buurt. Nu hadden wij ook eens een verzetje.

De hysterie bleef uit. Sommige klanten weigerden de Stikeez, anderen namen ze koeltjes in ontvangst, niemand was werkelijk enthousiast. Een jonge vrouw in een zomerjurkje gaf haar Stikeez aan een meisje dat haar moeder hielp met het inpakken van de boodschappen.
Het meisje bedankte. Ze leek beledigd.

Voetbalclub
Ik moet bekennen dat ik groot fan ben van mijn supermarkt. Ik verdedig haar in gesprekken zoals anderen hun favoriete voetbalclub. De Stikeez-actie begon te irriteren, het groeide langzaam uit tot de Miralem Sulejmani van Dirk van den Broek. En die stomme Albert Heijn zou tijdens het WK vast met een of andere megastunt komen waarbij het succes van de wuppies en de welpies verbleekte.

Ik deed een middagdutje, krabde aan mijn kont en ineens wist ik het. De Stikeez waren expres zo lelijk. Het was helemaal niet de bedoeling dat het een rage werd. Dirk heeft een imago hoog te houden. Geen fratsen, geen spaaracties, op de kleintjes letten, dat soort dingen. De mismaakte Stikeez waren daar de alomvattende belichaming van.

Vertier
Later kreeg de buurt toch nog haar vertier. Een vrouw werd boos op een kassameisje dat haar geen Stikeez wilde geven, omdat ze de vijftien euro niet gehaald had.
“Waar slaat dat op?” riep de vrouw. Gezien haar postuur viel het niet uit te sluiten dat ze in een ver verleden Olympisch zwemkampioen was geweest.
“Ja, nou ja, tja,” janoujatjaade het kassameisje.
“Het slaat nergens op,” besloot de vrouw. Ze stak met kracht haar customized pinpas, waarop een foto van haarzelf met Frans Bauer, in het daarvoor bestemde apparaat. Op de foto lachte ze wel. Frans Bauer stak zijn duim omhoog.
Mopperend verdween ze.

“Sommige mensen begrijpen het gewoon niet,” zei het kassameisje.
Een rake constatering.

Onderwerpen