Kanttekeningen bij de campagne tegen WhatsAppen op de fiets
Veel fietsers, jongeren vooral, gebruiken hun mobieltje onderweg. Dat gaat ten koste van de concentratie. Daardoor krijg je ongelukken en dat moeten we niet hebben en dus heeft Minister Schultz van Haegen een campagne gelanceerd om e.e.a. te voorkomen. In plaats van boetes wanneer je je mobiel tóch gebruikt, krijg je een beloning wanneer je dat niet doet.
De beloning bestaat uit de kans op een prijs, zoals een T-shirt of een fiets. Dat zijn niet de meest zinnige beloningen. De minimale vereiste voor fietsen zonder op je telefoon te kijken, is een fiets. Die hoef je dus niet meer te winnen.
Een T-shirt wil je ook niet. Behalve ter bescherming tegen de kou draagt de jeugd T-shirts vooral om de blits te maken, zoals dat heette in jongensboeken van omstreeks 1991. Een T-shirt dat je krijgt omdat je braaf bent geweest, is per definitie niet cool. Dat gaat niemand dragen.
Wie niet appt tijdens het fietsen heeft een kleinere kans om gruwelijk te verongelukken. Dat lijkt me voldoende beloning.
Ergens is het prachtig dat de jeugd zoveel appt tijdens het fietsen. Men heeft het altijd over de individualisering enzo, maar die kids van nu wagen hun leven om in contact te kunnen blijven met al hun vriendjes en vriendinnetjes (fijn dat jullie er zijn).
Ik was zojuist bij een concert in Bitterzoet, een poppodium in Amsterdam. Het was van We Were Promised Jetpacks, een band uit Schotland, wat geen land is, al scheelde het niet veel. Ik was al een poosje niet in Bitterzoet geweest. In de tussentijd hadden ze het garderobemeisje vervangen door kluisjes. In de Melkweg en de Tolhuistuin hebben ze die ook al. Misschien klopt het dus toch van die individualisering.
In dit geval heb ik daar weinig problemen mee. Die garderobemeisjes zijn toch bijna altijd chagrijnig. De kluisjes hadden vrolijke kleuren en je kon je hand erin steken zonder dat ze tegenstribbelden.
TOELICHTING
Dit was het tweede 5-minutenstukje op de HP/De Tijd-site ooit. Het is een stukje geschreven in vijf minuten met een toelichting waar geen tijdslimiet op staat. Ooit was dit een undergroundfenomeen. Nu heeft de massa het omarmd.
Appen op de fiets is ongetwijfeld gevaarlijk. Het is in ieder geval irritant. Mensen, meestal zijn het overigens vrouwen, beginnen te slingeren en dat is knap lastig wanneer je ze in wil halen (wat ik wil). Als ze pech hebben komen ze onder een auto. Je kunt net zo goed zeggen dat die auto gevaarlijk is en dat die dus maar moet verdwijnen, maar dat krijg je er nooit doorheen.
Die afsluitende grap over die hand in het kluisje is best matig. Dat spijt me. Er zullen misschien mensen zijn die dat juist het leukste van het hele stukje vonden. Dat is hun goed recht.
Het concert van We Were Promised Jetpacks was best aardig. Het probleem was alleen dat ze veel speelden van hun nieuwe album, dat nog niet uit is. Het nieuwe materiaal is een stuk minder catchy dan het oude. Het leverde dode momenten op. Toch had ik na het concert bijna een T-shirt van ze gekocht, maar toen bedacht ik dat ik die ook gratis kon krijgen als ik niet zou appen op de fiets, wat zeker ging lukken daar mijn batterij leeg was.
Dat laatste is deels gelogen. De reden dat ik geen T-shirt kocht, was dat ik geen zin had in de handeling ‘praten, passen, betalen’. Mijn luiheid gaat de economie nog eens de kop kosten.
