Terugkijken: 11 jaar na Idols vertellen finalisten over vergankelijke roem en valse beloftes
Ooit, in een tijd waarin er nog meer zenders dan talentenjachten waren, was daar Idols. Een kijkcijferkanon dat van jong talent wereldsterren zou maken. En verdomd, RTL wist die belofte waar te maken. Wat men de kandidaten vergat erbij te vertellen: roem is vergankelijk. Documentairemaakster Emma Westermann herenigde de elf finalisten van het eerste seizoen Idols, elf jaar na dato voor een terugblik.
Jim, Jamai, Dewi, Hind, Marieke, Yuli, Zosja, Joel, Bas en David vergaarden in 2003 bekendheid nadat zij werden geselecteerd uit ruim zevenduizend kandidaten. Ze moesten met dranghekken worden beschermd tegen een uitzinnige massa’s, konden aanschuiven in elk tv-programma en vlogen zo nu en dan naar Salou voor een signeersessie.
RTL maakte een belofte waar, en veranderde hun levens. Maar in de meeste gevallen betekende dat weinig goeds. In de documentaire U kunt nog stemmen (zaterdagavond uitgezonden door de NTR) doen de kandidaten een boekje open over de schaduwkant van de talentenjacht. Zodra Idols begint aan een volgend seizoen, en de hype wegebt, komen de meest kandidaten in een ellendige nasleep terecht. Kandidate Hind vertelt hoe haar gezin slachtoffer werd van haar wil om altijd in belangstelling te staan. Dewi raakte in de schulden, Joël in therapie om een einde te maken aan het vele blowen en vreemdgaan als gevolg van een ontembare aandachtsdrang.
Dat RTL’s commerciële werkwijze niet kosjer is ontdekken de kandidaten wanneer zij niet meer welkom zijn achter de schermen van latere seizoenen. En zodra Bas op de radio vertelt dat Idols weleens voorgeprogrammeerd kon zijn, krijgt hij een intimiderende brief op de mat van de zender. En een notaris die controleert of het stemmen eerlijk verloopt? De kandidaten hebben hem nooit gezien.
De documentaire brengt de elf kandidaten voor het eerst in elf jaar samen in Amsterdam, en wisselt (soms beladen) gesprekken af met privé-video’s van de ex-kandidaten.
Volkskrant-recensent Jean-Pierre Geelen was positief over de terugblik, en noemt de docu ontroerend en onthutsend. De collega’s van het Parool bekritiseren de afwezigheid van wederhoor door RTL en vinden dat er teveel geklaagd wordt.
Wat ons betreft geeft U kunt nog stemmen een goed beeld van de impact die het circus van talentenjachten op (jonge) mensenlevens kan hebben – positief en negatief. Maar om in RTL-sferen te blijven: het publiek bepaalt. Kijk en oordeel dus vooral zelf.
