Kansloze queeste: India wil internetporno verbieden
Het kan u nauwelijks ontgaan zijn, India kampt met grote problemen op het gebied van seksueel geweld. De meest geruchtmakende zaak tot nu toe was de verkrachting en moord op een jonge studente door zes man in een bus in New Delhi.
Iris Hannema schreef voor HP/De Tijd al over haar slechte ervaringen als vrouw in India, en de situatie lijkt sindsdien nauwelijks verbeterd, getuige de gruwelijke verhalen die met regelmaat het nieuws halen. Met het voornemen internetporno te verbieden plant India een nieuwe stap in de strijd tegen seksueel geweld, maar is een dergelijke maatregel uitvoerbaar?
Een monsterlijke taak
De Indiase overheid is erop gebrand het seksuele geweld in de maatschappij terug te dringen en aarzelt de laatste tijd niet verkrachters de doodstraf op te leggen, vertrouwende op het afschrikwekkende effect dat ervan uitgaat. Het nieuwste plan van de regering is het verbieden van internetporno, in de hoop dat seksueel geweld zal afnemen als de bevolking geen toegang tot vrouwonvriendelijke seksfilmpjes heeft. Een plan met de nodige haken en ogen.
Zo wordt het aantal pornosites dat het web rijk is geschat op veertig miljoen, een gigantische aantal sites dat zal moeten worden geïdentificeerd en geblokkeerd, hetgeen een arbeidsintensieve taak is waarvoor de overheid volgens experts de capaciteit niet heeft.
Bovendien is het opwerpen van een blokkade afhankelijk van de medewerking van de internet service providers (ISP’s) die het mogelijk maken voor klanten om internetsites aan te maken. Aangezien het in veel gevallen om buitenlandse pornosites en buitenlandse ISP’s gaat, zal de Indiase overheid hun medewerking niet zomaar kunnen afdwingen.
Gevaar voor de democratie
Het voornemen van de overheid is praktisch dus moeilijk uitvoerbaar, bovendien kleven er de nodige morele dilemma’s aan. Zo menen inwoners van het land dat een dergelijk verbod een onaanvaardbare vorm van censuur is die kan leiden tot machtsmisbruik doordat pornografie geen officiële definitie kent binnen het Indiase cyberrecht. De afwezigheid van een duidelijke omschrijving van wat precies kwalificeert als pornografie betekent in de praktijk dat de overheid onder het mom van porno ook compleet andere sites zou kunnen blokkeren, bijvoorbeeld sites waarop ongewenste politieke boodschappen worden gepubliceerd.
India is overigens niet het eerste land met anti-pornoplannen. Eerdere voornemens van de (toenmalige) IJslandse regering om online porno te censureren zijn op niets uitgelopen na hevig verzet. Zowel nationaal als internationaal werd de IJslandse regering stevig bekritiseerd om de voorgenomen maatregel, die een sterke inperking van de vrijheid van meningsuiting zou zijn en een zichzelf respecterende democratie onwaardig.
Volgens de toenmalige IJslandse tegenstanders van het verbod ligt de sleutel tot het bestrijden van seksueel geweld niet in het verbieden van pornografisch materiaal maar in het goed voorlichten van scholieren over seksualiteit en respect.
Inderdaad lijkt gezien de praktische onuitvoerbaarheid – en volgens velen ook de onwenselijkheid – van een internetpornoverbod landbrede educatie over vrouwenrechten een meer kansrijke strategie in het voorkomen van seksueel geweld in de Indiase maatschappij.
