In de jaren negentig was alles beter
Dit weekend stuitte ik per toeval op het nummer Touch Me There (1996) van Total Touch. En met toeval bedoel ik dat ik op YouTube de lettercombinatie ‘Total Touch – Touch Me There’ intypte en op ‘play’ drukte.
Zangeres Trijntje Oosterhuis was nog maar 23 toen de clip werd opgenomen in de voormalige Rotterdamse discotheek Tropicana. Een groot genie wist ieder mode-element uit de jaren negentig in beeld te vangen. Kangol-flatcaps, van top tot teen spierwitte outfits, ingewikkelde staartjeskapsels, spacebrillen, navelpiercings, buikkettingen, metallic lippenstift, korte sporttopjes, leren hoedjes en ingestudeerde groepsdansjes.
Tonight we’ll fly to heeeaaaven.
Toen het nummer uitkwam zat ik in de brugklas en beleefde ik – net als vrijwel iedereen die jong was in de jaren negentig – in modieus opzicht niet mijn allerbeste jaren. Talrijk waren de keren dat mijn moeder me terugfloot omdat ik met dikke strepen zwarte en zilverkleurige eyeliner het huis probeerde te ontvluchten. Met een paar vernederende veegbewegingen maakte ze mijn volmaakte schilderwerk ongedaan en was ik weer twaalf in plaats van zestien. Maar mijn elastieken tattooketting en witte polyester topje met Chinese tekens nam niemand me af, net zomin als mijn Underjeans-onderbroek met brede elastieken band, die, zo leerde ik jaren later, uit de koker van Frank Rijkaard kwam.
De hemelpoort
Over nostalgie wordt gezegd dat het cyclisch is. Smaakmakers van nu waren jong in de jaren negentig en koesteren warme herinneringen aan die tijd. Dat muziek, mode en beeldcultuur daardoor beïnvloed worden, is dus een logisch gevolg. Ondanks mijn met wansmaak behangen jeugdjaren gaat ook mijn hart sneller kloppen van de jaren negentig en alles wat daarbij hoort, dus ook donkerbruine lipliner en Ray Slijngaard in een lange zwarte lakjas. Een van mijn favoriete websites is daarom de 90s button, waarvan zowel het concept als de vormgeving simpel maar doeltreffend is.
Voor een achtergrond van glitterregenbogen bevindt zich een knop met daarop een foto van Baywatch-hunk Mitch Buchannon, gespeeld door David Hasselhoff. Hij draagt zijn rode strandwachtjas voor koudere dagen. ‘Unleash heaven?’ staat ernaast. Wanneer je de cursor naar de hemelpoort beweegt, verandert het plaatje in Hasselhoff met twee labradorpuppy’s. Een enkele klik, en een willekeurig YouTube-filmpje met een hitje uit de jaren negentig begint te spelen. En nog een. En nog een. Drie gifjes van MC Hammer in karakteristieke hammerpants staan synchroon te dansen en zullen dit blijven doen ongeacht wat er voorbijkomt: de Spice Girls, Vanilla Ice, The Cardigans, Ricky Martin, de Beastie Boys, Whitney Houston of TLC.
T-Boz, Left Eye, Chilli
In de jaren negentig stonden de letters TLC nog niet voor The Ladies Channel, de televisiezender waarop vrouwen kunnen zien hoe andere vrouwen ruziemaken, trouwen en baren. Ze stonden voor T-Boz, Left Eye en Chilli, bekend van hits als Waterfalls en No Scrubs. Een week geleden startten T-Boz en Chilli – Left Eye overleed dertien jaar geleden bij een auto-ongeluk – een crowdfundingscampagne op Kickstarter om hun vijfde en laatste album op te kunnen nemen. 150.000 dollar vroegen ze, 229.057 dollar haalden ze al binnen en de campagne loopt nog 24 dagen.
En nu maar afwachten. Stof ik intussen zielsgelukkig mijn donkerbruine lipliner af.
