Waarom de nieuwste Cobain-documentaire zo veelbelovend is
Weinig periodes in de muziekgeschiedenis waren zo roerig als de vroege jaren negentig. Aan het prille begin van dit decennium voerden grote stadionbands als Guns ‘N Roses de hitlijsten nog aan, maar daar kwam verandering in.
Uit Seattle, een op muzikaal gebied vergeten stad in Amerika, kwamen drie ongewassen jongemannen gekropen die een explosieve mix brouwden door de energie van de punk te combineren met het overstuurde gitaargeluid uit de heavy metal. Het gaat hier natuurlijk om Nirvana: het vlaggenschip van de grunge, met Kurt Cobain als charismatische frontman.
Hoogtijdagen van de grunge
De ingetogen coupletten en geschreeuwde refreinen van Cobain werden voor velen de stem van een generatie. Hun album ‘Nevermind’, met de monsterhits Lithium en Smells Like Teen Spirit erop werd een van de best verkochte schijfjes van de jaren negentig, en het oeuvre van de band inspireert tot op de dag van vandaag beginnende alternatieve artiesten.
De grunge-era was echter van korte duur. Cobain had vanaf het begin moeite met zijn bestaan als leider van een wereldberoemde band, en kwam in een diep dal terecht. Hij worstelde met depressies, een heroïneverslaving en een steeds terugkerende maagzweer, die hij weer in toom probeerde te houden met heroïne. Op 5 april 1994 was het genoeg: hij pleegde zelfmoord in zijn tuinhuis in Seattle.
De een zijn dood..
Na zijn dood gebeurde hetgeen wel vaker gebeurt als een artiest het tijdelijke met het eeuwige verwisselt: zijn albums gingen als warme broodjes over de toonbank, boeken werden volgeschreven, obscuur materiaal en documentaires waarin vage bekenden en verre familieleden van Cobain hun zegje mochten doen werden en masse uitgebracht. Commercie ten top, commercie waar Cobain zelf zo wars van was.
Deze documentaires zijn op zijn zachtst gezegd niet allemaal even sterk – al brachten ze wel geld in het laatje. Van de onuitgebrachte nummers waren er vele van op zijn zachtst gezegd erg experimenteel (lees: manisch geschreeuw) niveau en dito kwaliteit. En de uitgebrachte dagboeken van Cobain zijn zonder context al helemaal niet te begrijpen.
Montage of Heck
Dit alles maakt de documentaire Montage of Heck des te interessanter. Deze film over het leven van Cobain geniet (als eerste) de volledige medewerking van zowel ex-bandleden als van zijn naaste familieleden. En dat is verwonderlijk, want met name ex-Nirvanadrummer Dave Grohl (thans frontman van de Foo Fighters) ligt niet zelden overhoop met Courtney Love, de weduwe van Cobain.
Maar die strijdbijl lijkt eventjes begraven, want Montage of Heck komt er toch echt. En dat is goed nieuws voor zowel verstokte Nirvanafans als de gemiddelde muziekliefhebber. De trailer werd donderdag uitgebracht, en ziet er veelbelovend uit. Niet alleen lijkt Cobain te worden beschreven als getroubleerde rockster, maar ook als vader, broer, zoon en vriend. Nog een leuk detail: de docu, hoogstwaarschijnlijk dus de eerste Nirvana-docu die geen rip-off is, is mede geregisseerd door de inmiddels 22-jarige dochter van Cobain, Frances Bean Cobain.
