Yo-Yo Ma: ‘De cello staat pas op de derde plaats’
De eigenzinnige Amerikaanse cellist Yo-Yo Ma wordt deze maand zestig. Zijn ongekende palmares schetst het beeld van een man die alles heeft bereikt wat er te bereiken valt. HP/De Tijd reisde naar Salzburg om met Ma te praten over daden, dromen, dood en zijn Dutch connection. ‘Nieuwsgierigheid naar andere culturen is de sleutel tot een betere wereld.
Juist wanneer je niet aan het zoeken bent, komen de dingen vanzelf naar je toe. Op weg naar een andere locatie stuit ik bij toeval op het hotel Goldener Hirsch in Salzburg, waar ik de volgende dag een afspraak heb met wellicht de bekendste klassieke muzikant van de afgelopen dertig jaar. En wie stapt er, cello op de rug, net naar buiten wanneer ik de straat oversteek om het karakteristieke gebouw eens van dichtbij te bekijken? Juist, Yo-Yo Ma himself. Het heeft er alles van weg dat deze beminnelijke snarenvirtuoos de ontmoeting zo heeft gepland om zijn adagium te bewijzen: het hele leven bestaat uit één grote aaneenschakeling van toevalligheden.
Meestercellist Yo-Yo Ma debiteert deze wijsheid nog maar eens even wanneer hij een dag later zijn gast uit het door hem zo beminde Nederland hartelijk ontvangt. “Voor mij is het ook allemaal met toeval begonnen,” vertelt Ma in de zonovergoten ontvangstkamer van dit luxehotel met een knusse woonhuisambiance. “Toen ik als jongetje van vier een contrabas zag, wist ik zeker dat dit indrukwekkende monster het instrument was dat ik wilde gaan bespelen. Dat was, gezien mijn afmetingen en die van de bas, natuurlijk een fysieke onmogelijkheid, dus mijn ouders weigerden. Ik mocht wel kiezen voor the next big thing – en dat was de cello.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
