Mensenrechten zijn een zorgenkindje in Australië
‘The Land Down Under’ staat bij ons vooral bekend om haar zon, unieke natuur en als een locatie waar menig Nederlandse post-puber een jaar doorbrengt voor een onvergetelijke backpackreis. Qua regelgeving en levensstandaard kan Australië zich meten met West-Europese landen. Het land kreeg onlangs echter een fikse tik op de vingers van de toonaangevende mensenrechtenwaakhond Human Rights Watch.
Volgens een vernietigend artikel zijn een aantal essentiële mensenrechten in Australië in de laatste jaren niet verbeterd en in een aantal gevallen zelfs verslechterd. Met name de behandeling van asielzoekers is abominabel te noemen. Australië vangt bootvluchtelingen op in centra buiten het eigen gebied, in Papoea Nieuw-Guinea en het piepkleine eilandstaatje Nauru.
Discutabel vluchtelingenbeleid
Uit deze centra komen met enige regelmaat verontrustende berichten over misstanden, met als laatste feit dat een baby – onder luid protest – na een ziekenhuisbehandeling in Brisbane, voor brandwonden opgelopen in het kamp, zonder pardon teruggestuurd werd naar Nauru. Sinds Tony Abbott (die overigens een aardig broertje dood had aan de VN) het veld moest ruimen is er in dit discutabele beleid weinig veranderd. Tekenend is ook de nieuwe wet die het mogelijk maakt dat iedereen die ‘protected information’ naar buiten brengt, twee jaar celstraf kan krijgen.
De nieuwe regering onder leiding van Malcolm Turnbull ‘recyclede’ onlangs Philip Ruddock, een oudegediende in het vluchtelingenvraagstuk en brein achter de ‘pacific solution’ (het wegslepen van de gammele bootjes die Australië proberen te bereiken). Ironisch genoeg is de aanstelling van Ruddock als Special Envoy For Human Rights een stap van de Australische regering om uiteindelijk een zetel te bemachtigen in het United Nations Human Rights Council voor de periode 2018/2020.
Conservatieve Ozzies?
En het vluchtelingenbeleid is niet het enige dat mis is met de mensenrechten in de enorme eilandstaat. Met de inheemse inwoners, de aboriginals, was het altijd al slecht gesteld, en uiteraard is dit een enorm complex vraagstuk. Maar de discriminatie is anno 2016 nog steeds significant, en de aboriginal communities behoren nog steeds tot de meest achtergestelde gemeenschappen van het land.
Verder stelt Human Rights Watch dat Australië qua gelijke behandeling van LGBT’ers hopeloos achterloopt. Terwijl vergelijkbare westerse landen het mogelijk maakten voor homo’s en lesbiennes om te trouwen (zelfs in de immer conservatieve Verenigde Staten werden significante stappen ondernomen) is same-sex marriage in Australië nog steeds ver weg. Al met al zullen de Ozzies volgens Human Rights Watch toch een aantal zeilen bij moeten zetten willen ze in 2018 die zetel in de Human Rights Council bemachtigen.
Hoewel, als Saoedi-Arabië het kan, dan moet het eigenlijk wel lukken.
