Patiënt Fortuna is doodziek, maar opgeven kunnen dierbaren hem niet
Er is wel een laatste redmiddel, er is geen laatste redmiddel. De stekker wordt er wel uitgetrokken, de stekker wordt er niet uitgetrokken. De situatie rondom Fortuna Sittard verandert de laatste dagen om het uur. Zelfs na het verstrijken van de deadline is de status van de ooit zo kwieke patiënt ongewis.
62 jaar is Fortuna inmiddels, relatief jong, maar de gegeven jaren zijn ten volle benut. Al in het eerste jaar van het bestaan, toen nog luisterend naar de naam Fortuna ’54, werd er in het smalste stuk van Limburg geschiedenis geschreven. Gied Joosten was de eerste clubeigenaar die overging tot het betalen van zijn spelers, hetgeen toen nog verboden werd door de KNVB. Samen met Alkmaar ’54 (het latere AZ), Venlo (nu VVV), Rapid’54 (opgegaan in Roda JC) en De Graafschap werd er in een eigen competitie gespeeld, totdat de bond enkele maanden later besloot de betaling van voetballers toe te staan.
Er volgde een bestaan met pieken en dalen. Er werden KNVB bekers gewonnen, er passeerden grote sterren als Frans de Munck en Faas Wilkes. Er was een huwelijk met buurman Sittardia, waarna een matige periode volgde. Tijdens een tweede jeugd werd in de jaren tachtig aan de hand van coach Bert Jacobs en met spelers als Wilbert Survrijn en Wim Koevermans de kwartfinale van de Europa Cup II gehaald. Fortuna veroverde een vaste plek in het Nederlandse voetbal.
Midlifecrisis
Tijdens de midlifecrisis, eind jaren negentig, volgde een volgende glorieperiode. De kinderen van de club bleken raspaardjes te zijn. Mark van Bommel, Kevin Hofland, Wilfred Bouma, Fernando Ricksen en Patrick Paauwe; allemaal groeiden ze op in Limburg, allemaal haalden ze het Nederlands elftal. Met Bert van Marwijk als trainer werd in 1999 zelfs de bekerfinale bereikt. Het kon niet op, maar toch moest het beter, zoals iedereen in zijn midlifecrisis gaat twijfelen. In plaats van een motor kocht Fortuna Sittard een heel nieuw stadion. Het bleek het begin van het einde.
Na de verhuizing naar het Wagner & Partners Stadion stortte Fortuna zowel op sportief als financieel vlak volledig in. In 2001 kon degradatie via de nacompetitie nog worden afgewend, een jaar later was er echter geen houden meer aan. De groen-gelen eindigden als laatste en vielen direct terug naar de Eerste Divisie. Het was een flinke streep door de rekening voor het ambitieuze Fortuna. De lage inkomsten en stress van het tweede niveau brachten grote gezondheidsproblemen.
Stekker
Om de medische kosten te kunnen blijven betalen werd in 2005 noodgedwongen het stadion verkocht aan een projectontwikkelaar. Vier jaar later leek de KNVB al geen fiducie meer te hebben in de wederopstanding van het hevig verzwakte Fortuna Sittard, ondanks inspanningen van vele dierbaren, stond de voetbalbond op het punt de stekker uit het beademingsapparaat te trekken. Via een rechtsgang werd deze beslissing nog teruggedraaid.
Het lijkt nu slechts uitstel van executie te zijn geweest. Opnieuw ligt Fortuna Sittard op sterven. Opnieuw deden dierbaren er alles aan om geld in te zamelen voor nieuwe ingrepen. Liefhebbers riepen op tot actie, zij vrezen na FC Wageningen, SVV, HFC Haarlem en BV Veendam opnieuw een oude liefde te verliezen. Suikeroom Nol Hendriks wierp zich nog maar eens op als redder in nood, nadat hij dat eerder deed bij Roda JC en MVV.
Ziekbed
Het is echter maar de vraag of de KNVB er goed aan doet het leven nog langer te rekken. Het gaat al jaren slecht met Fortuna. Sinds de degradatie in 2002 werd nooit meegedaan om de bovenste plaatsen, veelal eindigde de club zelfs in het rechterrijtje. Er komen nog maar weinigen aan het ziekbed. Van de tienduizend plaatsen in het stadion is gemiddeld minder dan een vijfde gevuld. Alleen Almere City, FC Oss, Achilles ’29 en de op bijvelden spelende Jong Ajax en Jong PSV trekken minder bezoekers.
Fortuna is verworden tot een doodzieke patiënt die met de hulp van noodverbanden en chirurgische ingrepen steeds opnieuw kon worden opgelapt – tot een nieuwe kwaal zich aandient. Ook nu wordt er gebeden voor een medisch wonder, tegen beter weten in, maar de patiënt laten gaan en herinneren in mooiere tijden valt zijn dierbaren nog te zwaar.
