Zeemeerminzwemmen en rouwclowns: waar is Freud als je hem nodig hebt?
Wekelijks neemt HP/De Tijd de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep.
Poes in de vis
Net als je denkt dat het niet gekker kan, blijkt dat toch nog te kunnen. Zo hadden we al het halalzwemmen voor moslim’zusters’ onder elkaar, met dichtgeplakte zwembadramen en lichaamsbedekkende boerkini’s en nu komt daar het zeemeerminzwemmen bij. Het wát? Zee-meer-min-zwem-men. Ja, écht. Er schijnen volwassen vrouwen te zijn wier grootste heimelijk verlangen het is om vanaf hun navel in een vissenstaart rond te zwemmen. De oude Freud zou hier ongetwijfeld een verklaring voor hebben, maar het blijft raar: een vis in plaats van een poes. Omdat elk verlangen tegenwoordig moet worden omgezet in realiteit, kun je nu ook ik bepaalde zwembaden rondbadderen in een geschubde nepstaart. Wat zeg ik: er zijn zelfs zwemlessen voor minimeerminnen! In Amerika hebben ze al een heuse academie voor viswijfjes, inmiddels is de trend hier ook gespot en is in Beek de eerste zeemeerminnenzwemles van start gegaan.
What’s next? O, o, o! Ik weet het al: halal zeemeerminnen! Veel halaller dan met een alle gaatjes bedekkende vissenstaart kun je immers niet zijn. Ik zeg gat in de markt. Of zoiets.
Gestoppelde biljartbal
Voorheen hadden mannen die kaal werden, drie opties:
1. Er niks aan doen en voortaan met een tonsuurtje of een biljartbal door het leven gaan;
2. De resterende haren lang laten groeien en die à la Lambiek over de kale plek draperen, de zogeheten comb over;
3. Alles afscheren.
Vooral dat laatste is populair en eerlijk is eerlijk, een mannenhoofd met stoppeltjes kan behoorlijk sexy zijn. Maar wat als je zelfs geen stoppeltjes hebt, de bovengenoemde biljartbal? Zo’n Kojakkoppie is wel erg bloot en niet iedereen kan het hebben. Dan is daar nu de vierde optie: de stoppeltjestattoo. Bij de beroemdste tatoeëerder van Rotterdam, Tattoo Bob – zeg maar de Schiffmacher van 010 – kun je bijna niet van echt te onderscheiden stoppels op je schedel laten prikken.
Het kost wel wat qua tijd en geld – prijzen beginnen bij 600 euro en zes uur ben je wel kwijt – maar nogmaals: bijna niet van echt te onderscheiden. Bijna? Ja, want één ding mist: dat lekkere borstelige gevoel als je zo’n kaalmans over het bolletje aait. Iets waar ik persoonlijk geen genoeg van kan krijgen. Gelukkig ken ik er een paar…
Clown aan je graf
O. My. Gód. Sorry hoor, maar ik moet even een Janice uit Friends doen. O. My. Gód. Met van die wapperhandjes. Want zeg nou zelf: een rouwclown? Een clówn op je uitvaart? O. My. Gód. Als coulrofoob leek het me altijd al zo’n bezoeking als je in het ziekenhuis lag: dat er dan twee van die malloten met een rode neus en een spuitbloem mime gaan spelen naast je infuuspaal. En dan dit. Waarom, in godsnaam waarom? Hou me ten goede, ik ben er helemaal voor dat begrafenissen en crematies tegenwoordig veel minder stijf en veel persoonlijker zijn dan vroeger. Het lijkt me super om weggebracht te worden door swingende kistdragers op Surinaamse muziek en ik mag hopen dat iedereen daarna knap laveloos wordt terwijl ze leuke verhalen over me vertellen. Maar een clown? Dank u, maar nee, bedankt.
Toch is er markt voor. ‘Rituele rouwclown’ Roelof van Wijngaarden vertelt over het waarom van de uitvaartclown: ‘Met zijn onbevangen houding biedt hij troost en kan voorkomen dat de aanwezigen verkrampen als er bijvoorbeeld iets grappigs wordt verteld over de dode waarom iedereen zou willen schateren, maar dat niet doet omdat het zo ongepast is. De rouwclown kan knellende etiketten en patronen, die wel heel netjes zijn maar het rouwen in de weg staan, doorbreken. Gezamenlijk lachen, applaudisseren of huilen kan immers erg opluchten.’ Nou ja, daar zit wel wat in en hij ziet er godzijdank niet zo eng uit als de gemiddelde Bassie.
Overigens: een grappigere ‘plechtigheid’ dan de uitvaartceremonie van Monty Python’s Graham Chapman in 1989 zul je niet gauw tegenkomen. Je zou er bijna expres voor dood willen!
Kleuren voor hipsters
Soms kan je echt jaloers zijn op de goeie ideeën van sommige mensen. Neem nou het kleurboek voor volwassenen. Met een minimum aan kosten een waanzinnig succesvol product in de markt zetten, wie wil dat niet? En dan is er altijd iemand die net nog even één stapje verder gaat. Cory Will van het Amerikaanse Color Me Book bedacht de gouden combi: kleurplaten van je favoriete Instagramfoto. Download ze op mycolormebook.com en voor 45 euro krijg je een persoonlijk kleurboek van tien tekeningen opgestuurd. En dan lekker gaan zitten kleuren in de koffiebar. Veel hipsterder dan dat kun je het niet hebben. Pffffff…
