‘Nog zo’n aflevering Game of Thrones en de boeken raken overbodig’
Ten overvloede melden wij dat dit artikel vervelende spoilers bevat.
In 2007 bemachtigde betaalzender HBO de rechten van de boekenreeks A Song of Fire and Ice van de Amerikaanse schrijver George R.R. Martin, een soort Amerikaanse J.R.R. Tolkien met overgewicht, een tuinkabouterbaard en visserspet. Martin, een begenadigd maar tergend trage schrijver, werkte destijds nog driftig aan de vijfde kroniek van zijn serie. Nu, haast tien jaar later, wachten fans nog altijd op het zesde deel. HBO wacht niet. Het zesde seizoen van Game of Thrones — zoals de tv-serie heten ging — wordt uitgezonden, en de makers strooien genereus met antwoorden op cruciale vragen en allerlei plottwists die geestesvader Martin hen toevertrouwde.
Game of Thrones vertelt de verhalen van rivaliserende nobele families in een fictieve wereld die gelijkenissen vertoont met onze middeleeuwen, maar waar eveneens bloeddorstige ijsmonsters ronddwalen. Balancerende op de grens tussen Shakespeareaans kostuumdrama en bombastische fantasy zal Game of Thrones de entertainmentgeschiedenis in gaan als de tv-serie die draken en kastelen salonfähig maakte. En ook als de bewerking die het originele materiaal voorbijging, in meer dan één opzicht.
Voor de goede orde, Game of Thrones is hèt boegbeeld van de Gouden Eeuw van de Televisie, waarin Netflix en HBO zijn uitgegroeid tot sterke concurrenten van het traditionele tv-kijken en de bioscoopfilm. De budgetten, de kijkcijfers, de impact op de toeristensector van de landen waar de filmploeg jaarlijks neerstrijkt, zijn ongekend.
In 2014 filmde HBO tien dagen lang, na maanden van voorbereidingen, in een oude stierenvechtarena in het Spaanse Osuna. Het resultaat: een vijftien minuten durende scène waarin een aanzienlijk deel van 10.000 arenatoeschouwers na een spectaculair gladiatorengevecht wordt afgeslacht door gemaskerde sluipmoordenaars, een draak neerstrijkt in datzelfde stadion, een aanzienlijk deel van de gemaskerde sluipmoordenaars in de brand steekt, en hoofdpersonage Daenerys Targaryen wegvliegt op de rug van het meterslange vuurspuwende gevaarte.
Die scène, regelrecht uit de boeken van Martin, kan niet anders dan bewonderd worden. (En dat deden de critici.) En nu bevinden de makers zich op onontdekt terrein.
Het vijfde seizoen van Game of Thrones eindigde zoals ook het laatste boek van George R.R. Martin eindigde: met de brute moord op personage Jon Snow door zijn eigen kameraden. Een cliffhanger pur sang. Zou Jon de aanslag op zijn leven kunnen navertellen?
Dat kon hij, bleek in de tweede aflevering van dit seizoen, drie weken geleden uitgezonden. Jon (gespeeld door Kit Harington) werd tot leven gewekt door de priesteres Melisandre (Carice van Houten). Zij bleek een aflevering eerder al duizenden jaren oud te zijn. Wisten de lezers ook nog niet. En na de informatiedichte aflevering van gisterenavond, waarin twee brandende vragen uit de boeken plotseling hun langverwachte antwoorden kregen, zou je je haast afvragen waarom je die boeken van George R.R. Martin nog open zou slaan.
Het enige juiste antwoord is natuurlijk: omdat Martin een begaafd schrijver is, met een sterk gevoel voor karakterontwikkeling, en belangrijker nog, omdat de televisiemakers niet exact weten hoe de beste man zijn boekenreeks zal afsluiten.
In gesprekken tussen HBO en Martin zijn, zoals bekend, de grote lijnen opgebiecht door Martin, evenals wat cruciale informatie. De mysterieuze afkomst van Jon Snow, bijvoorbeeld. En de origine van die eerdergenoemde ijsmonsters. En de herkomst van de naam Hodor, een geliefd personage dat — alsof mentaal geretardeerd — alleen zijn eigen naam zeggen kan. Die laatste twee zaken werden gisteravond onthuld. En op de ouders van Jon Snow kan het niet lang meer wachten zijn.
Game of Thrones is een spektakelstuk op zich, dat zijn bestaan weliswaar te danken heeft aan de boeken, maar ze niet meer nodig heeft. Dat is een aardige prestatie, en wat zuur voor de trouwe lezers van het eerste uur.
In de reactiepanelen van een populaire fansite viel een tirade van zo’n loyalist te lezen. Samengevat: die lul van ‘n Martin heeft twintig jaar gehad om zijn saga af te ronden, is al schrijvende mijlenver afgeweken van zijn originele idee, en moet nu de eindjes aan elkaar gaan knopen, terwijl hij links wordt ingehaald door twee geweldige verhalenvertellers (Game of Thrones-initiatoren D.B. Weiss en David Benioff) die er met zijn schat aan informatie vandoor gaan.
George R.R. Martin (67) is een goede vriend van het tv-programma, altijd geweest, zal hij altijd blijven. In de aftiteling staat de auteur genoteerd als co-producer en hij schrijft zo nu en dan zelfs eigenhandig een aflevering. Sloot hij een pact met de duivel? Nee. Ik zou zeggen, hij investeerde in zijn eigen legaat.
Zolang-ie maar niet vergeet door te pennen. (En snel een beetje.)
Foto: HBO
