Het is een bijzonder beestje, de chauvinist
We nemen vandaag een kijkje thuis bij de chauvinist. Daar zit hij in zijn natuurlijke habitat, onderuit gezakt op de bank. We hebben geluk, de chauvinist is goed gehumeurd. Kijk, voor hem staat een blik bier – Heineken, uiteraard. Als we goed luisteren horen we hem murmelen. Voornamen, de chauvinist spreekt het liefst in voornamen.
Het is een bijzonder beestje, de chauvinist. Soms zie je hem tijden niet en dan, opeens, kruipt hij uit zijn schulp. Met name in de zomers roert hij zich haast dagelijks. En eens in de vier jaar in de winter. In andere periodes van het jaar heb je op zondagmiddag de grootste kans de chauvinist in de levende lijve te zien. Als Max Verstappen – of zoals de chauvinist prefereert: Onze Max – zich op het circuit begeeft.
De chauvinist voedt zich met het succes van anderen. Overwinningen, podiumplaatsen en bijzondere prestaties waar jarenlang voor is getraind, heeft hij binnen een mum van tijd eigen gemaakt. Allemaal puur op basis van het feit dat de chauvinist en de sporter binnen dezelfde landsgrenzen zijn geboren, of in ieder geval hetzelfde paspoort hebben. “Wij hebben goud gewonnen,” klinkt het dan. En: “Wat doen wij het goed, hè.” Het syndroom van Smeets noemen onderzoekers het, in de volksmond ook wel de Ziekte van Mart genoemd.
Vaak wordt de chauvinist verward met de sportliefhebber. Een voorstelbare fout, maar de twee hebben geen lor met elkaar te maken. Waar de sportliefhebber geniet van de uitzonderlijke klasse van iedere atleet, uit elk land, is de chauvinist slechts geïnteresseerd in eremetaal. Onafhankelijk of dat nu wordt binnengehaald door frisse handbalsters of de berijder van een dansend paard. De chauvinist is een makkelijk tevreden te houden soort. Zolang zijn medaillehonger maar gestild wordt.
Maar wees op uw hoede, tast zijn Oranje-eerzucht niet aan, dan verandert de chauvinist in een ongeleid projectiel. Dan is het niet Dafne, maar ‘dat wijf dat opeens geblesseerd was, terwijl hij toch echt de wekker voor haar had gezet’ en is Ranomi plots ‘die niet vooruit te branden badmuts die best wel wat harder had kunnen trainen’.
Haal het ook niet in uw hoofd zich tegen iemand te keren waarvan de chauvinist al heeft besloten hem bij de voornaam te noemen. Zeker niet als diegene ook nog eens van hetzelfde bier houdt als hij en als successen voorlopig uitblijven. De chauvinist zal zich tegen u keren en u kleingeestig noemen. Zelfs als de beslissing uiteindelijk in zijn belang blijkt te zijn, want erg principieel is het beestje niet.
Gelukkig voor ons is de chauvinist die wij vandaag bekijken weer helemaal in zijn nopjes. Hij heeft met Anna, Ilse en Maaike, Elis, Dorian, Sharon, Sanne, Ferry en Marit nieuwe voedingsbronnen gevonden. Ook Dafne lijkt hem alsnog tevreden te stellen. De hockey-, volleybal en handbaldames zijn op de goede weg. En er zullen ook nog wel wat verrassingen volgen. Heerlijk vindt de chauvinist dat. Hij zal ze leegzuigen en vergeten, tot hij ze over vier jaar weer nodig heeft. Als ze het maar niet wagen hem dan teleur te stellen.
