Maar Jeroen Dijsselbloem is zelf toch ook zo’n woekerpolisbankier
Gisteren vertelde minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem ons – het volk – dat hij vroeger zelf in het goede gezelschap was van nog zo’n zeven miljoen kopers van een woekerpolis. Citaat uit het bericht in De Telegraaf van gisteren:
‘Dijsselbloem noemde zijn eigen ervaring als voorbeeld hoe bankiers en andere financiële specialisten soms, al dan niet bewust, misbruik maken van hun kennisvoorsprong tegenover hun klanten. ‘Ik kan het wel trekken. Maar voor anderen was een woekerpolis onderdeel van hun pensioenpotje.’
Wat mij vooral intrigeerde is dat ‘misbruiken van een kennisvoorsprong’. In zijn huidige baan had hij zeker zo’n kennisvoorsprong toen hij begin 2013 SNS nationaliseerde en daarbij in één klap de aandeelhouders én obligatiehouders onteigende. Daarbij kan hij niet eens aanspraak maken op dat voorbehoud ‘al dan niet bewust’ dat hij bankiers af en toe gunt. Als minister was hij volledig en eerder geïnformeerd. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hij handelde met voorkennis. Effectief tekende hij het onteigeningsbesluit voor de opening van de financiële markten. Zou hij tijdens de openingsuren van de beurs hebben gedaan, dan zou SNS daarvan vooraf een mededeling hebben moeten doen aan Euronext die de handel zou hebben stilgelegd zodat elke belegger de tijd heeft de nieuwe informatie te verwerken waarna de handel zou worden hervat. Daarvan was geen sprake, er kon niet meer worden gehandeld.
Sindsdien stelt Dijsselbloem dat de waarde van de aandelen nihil was, waarmee hij bewijst dat hij geen enkel verstand heeft van de financiële markten. Daar kan worden gehandeld, daar is een prijs zoals meerdere fondsen op Euronext bewijzen die op het zogenaamde strafbankje zitten. Terwijl iedereen weet dat zo’n fonds het niet heeft gered of niet gaat redden, doet het aandeel altijd nog wel een paar cent.
Voor de obligatiehouders geldt dat zij een risico liepen waarvan pas later, toen de onteigeningswet door de Kamer was gejaagd, bleek dat het er was. De wet bestond niet toen zij de obligaties konden kopen.
Vervolgens stelde Dijsselbloem dat de aandeelhouders geen recht konden doen gelden via de Ondernemingskamer van de Amsterdamse rechtbank. Want om daar te procederen moet je aandeelhouder zijn en hij had nu juist alle aandeelhouders onteigend. Uiteindelijk heeft de Ondernemingskamer Dijsselbloem daar terechtgewezen, inmiddels zijn er deskundigen benoemd die met een oordeel over de waarde van de aandelen komen.
Intussen verloren de obligatiehouders hun zaak op Europees niveau. De meervoudige kamer die besloot over de SNS-zaak bestond uit rechters uit Spanje, Slowakije, Servië, San Marino, Nederland, Moldavië en Roemenië. Wat zegt u: financiële bananenrepublieken?
Dijsselbloem heeft heel veel geleerd van zijn eigen woekerpolis. En de onderliggende mentaliteit vervolgens zelf toegepast.
