Spring naar de content

Dierendag: onze politici en hun bestialiteiten

Dieren en politici: dan denk ik toch vooral aan Hitler en Blondi. Na de val van de Bunker was mijn eerste gedachte dan ook: wat is er verdorie met die trouwe herdershond Blondi gebeurd! Maar laat ik bij mijn eigen volk blijven. Het boodschappenblogje van RTL-Unilever zet vandaag namelijk heel feestelijk Nederlandse politici en hun lievelingsbeessies in het zonnetje.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Ik hoor u denken: ‘oh jee, nu komt de spruiten-bacalhau-broccolismoothie van drs. Van Amerongen, die vrolijke misantroop, er spontaan weer uit. Zeg ons dat het niet zo is!’ Neen, beste lezers: mensen die van dieren houden zijn a priori niet slecht. Denk maar aan Pistolen Paultje, gelauwerd Nederlands verzetsstrijder en berucht dierenrechtenactivist. Die gaf dierenbeulen een nekschot en als hij in een milde bui was, brak hij hun knieschijven met een honkbalknuppel. Vroeger had je nog helden. Echte mannen. En wie herinnert zich niet die hartverscheurende twiet van Geert Wilders, na het verscheiden van zijn kat Lola, nu een jaar geleden. ‘Rust zacht lieve schat, Mijn lieve Lola is niet meer.’ Het beessie werd 22 jaar dus ga er maar van uit dat Lola een heel goed baasje had.

Nu pleiten de geitenharensokkenhomosuelen van GroenLinks voor een landelijk huisdierenverbod – inclusief razzia’s – omdat die vieze onreine smerige beesten kwestend en respectloos zijn naar mohammedanen (die toch al amper de straat op durven vanwege de crucifix op de mijter van Sinterklaas en die walgelijke, provocerend bikini-posters van Hunkenlullen) toe. Daarom doe ik even een makkelijke en vooral voorspelbare klose-riet van die heerlijke dierendagspecial vandaag, op het boodschappenblog van RTL-Unilever.

We beginnen met de sympathieke SGP-leider Kees van der Staaij. Hij heeft in zijn huis in Benthuizen twee rattenslangen rondkruipen. “Sperma en Eva heten ze,” vertelt de politicus. “Mijn vrouw gaf mij de vrolijke vrienden op mijn zestigste verjaardag. Toen we 40 jaar getrouwd was kreeg ik een dozijn schorpioenen. Mijn vrouw zegt dat ik op mijn huisdieren ben gaan lijken maar dat is typisch de humor die onze zwartekousenkerk zo verdraaglijk maakt. In ons terrarium hangt de schitterende bijbeltekst uit Lucas 10: 18.”

En Hij zeide tot hen: Ik zag den satan, als een bliksem, uit den hemel vallen. Ziet, Ik geve u de macht, om op slangen en schorpioenen te treden, en over alle kracht des vijands; en geen ding zal u enigszins beschadigen. Doch verblijdt u daarin niet, dat de geesten u onderworpen zijn; maar verblijdt u veel meer, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen.

SP-leider Emile Roemer is meer van de ratten. “Ik heb een hele dikke alfa-rat en die heet Peter R. Die kwam een jaar geleden aanlopen is daarna nooit meer weggegaan. Ik heb wel zijn bek dichtgenaaid want het mormel zal de hele dag te piepen en te jammeren. Ik vind het rustgevend, zo’n zwijgende rat op je schoot. Ook al is Peter R. ooit komen aanlopen, ik zou hem echt niet meer willen missen.”

Ook bij de VVD zijn ze dol op huisdieren. Mark Rutte vertelde onlangs nog tijdens Zomergasten tot tranen toe geroerd over de dood van zijn koikarper Molly, vernoemd naar zijn grote held Molly Geertsema. En fractievoorzitter Halbe Zijlstra was jaren actief bij de kleiduivenvereniging De Griffioen in Oosterwolde. VVD-Kamerlid Helma Neppérus twittert en facebookt zelfs over haar katten Sjors en Ramses. Neppérus wilde eigenlijk een hond maar ‘dan dacht haar stemvee toch al snel aan goedkoop populisme, zoals zeg maar Hitler met zijn herdershond die hij op aanraden van Joseph Goebbels had genomen omdat dat zo sympathiek en menselijk staat naar de kiezers toe. En dan, concludeert Helma, heb ik het nog niet eens over Lola, de kat van meneer Wilders.’

Ook Tweede Kamerlid Vera Bergkamp van D66 is ‘gek op beesten’. “Ik heb Ome Loek overgenomen, het peerd van Kim Holland dat veel in haar documentaires optrad. Ik ben gek op beesten.” Bergkamp vervolgt: “En het klopt dat paarden supertrouw zijn. Als ik weleens ‘s avonds laat thuiskom en iedereen slaapt is het heerlijk als ik dan een lik krijg.”

Onze minister van Financiën, Jeroen Dijsselbloem, heeft meer met varkens. In zijn verbouwde boerderij bij Wageningen loopt een enorme fokzeug rond die Anus Varoufakanus heet. Collega-politicus Sybrand Buma (CDA-leider) houdt het liever bij konijnen. Buma twittert regelmatig over Snuffie en gaf al meerdere keren via sociale media toe dat hij daar een bijzondere band mee heeft. “Voor mijn agrarisch-christelijke achterban staat het konijn voor kinderrijke gezinnen en het gezin is natuurlijk de hoeksteen van mijn maakbare samenleving. Ik hou zoveel van Snuffie dat we naar dezelfde kapper gaan.”

Qua aantallen is PVV’er Dion Graus de winnaar. Hij heeft een halve dierentuin. “Vogels, hamsters, konijnen en honden heb ik. En dan heb ik nog allerlei geadopteerde dieren, zoals een zeehond. Ik heb in mijn leven honderden dieren opgevangen, geadopteerd en geplaatst. Als je de vrouwen goed leert kennen, ga je de beessies pas echt waarderen.” Dierendag noemt Graus zelfs een ‘heilige dag’. “Mijn Billie, Doppie, Erwtje, Watje, Nootje, Muisje, Spip en Kruimel laten me telkens weer oneerlijkheid en smerige politieke spelletjes vergeten. Helaas word ik nog iedere dag geconfronteerd met zware dierenmishandeling. Daarom zal ik zolang ik leef voor dieren blijven opkomen.”

Nou, ik heb weer heel wat opgestoken van onze vaderlandse politici. Graag wil ik afsluiten met de wijze woorden van Gerard Reve, die als eensporige ruiter vooral van ezels hield:

Er zijn twee katholieke vogels: de eerste is de raaf, ‘omdat hij Cras kon roepen, teneinde daarmee de zondaars te vermanen. Meer dan dat ene woord “Cras” kon de vogel niet uitspreken, maar een goed verstaander wist waar hij aan toe was. De gehele zin luidde immers Hodie mihi, cras tibi, Latijns dus voor Ik krijg jou nog wel. De andere als katholiek dier erkende vogel was de papegaai, iets wat men niet zo één twee drie zoude verwachten, maar het was omdat hij Ave kon zeggen, het eerste woord van het misschien wel belangrijkste gebed dat er bestond’.

Zo, nu ga ik mijn hondjes levende speenvarkens voeren en heb ik nog een leuke uitsmijter voor u, het gedichtje Spleen van Michiel van der Plas dat ten onrechte aan Godfried Bomans wordt toegeschreven:

Ik zit me voor het raam onnoemelijk te vervelen. Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.’

Onderwerpen