Vomerend het nieuwe jaar in met Claudia de Breij
Hoe kansarm, zinloos, sneu en armetierig is je leven als je op oudejaarsavond, met bakken snot van Johma, cava van de Xenos, bukshag van de Aldi en bedorven oliebollen van die bakkerij uit de Amsterdamse Pijp die zo genadeloos gesloopt werd door het Rotterdamse sufferdje, naar de conference van Claudia de Breij staart, in je schimmelende onderbroek. En dat je dan na afloop van die humorcaust, om 23.50 uur, denkt: zal ik me meteen gaan verhangen of eerst nog even flink fappen op een of andere gruwelijk, mensonterend clipje van pornhub.com of xhamster.com?
‘Jaja poepoe, lekker makkelijk hoor, drs. Van Amerongen, dat Claudia-bashen,’ zo hoor ik de lezer al mopperen. Nou ben ik even gaan grasduinen in cyberspace en ik kwam warempel enkel hommages, aubades, lofzangen en ander gekwijl tegen over het Utrechts fenomeen. Everybody loves Claudia (and somebody has to do the dirty work dus ik offer me godverdegodver maar weer eens op).
Ik ben al een eeuwigheid weg uit +31 en het laatste wat ik mij herinner van Claudia is haar epische, bipolaire gehinnik bij DWDD. Ik ben daarom maar even naar haar website gesurft en wat schrijft Claudia over haar oudejaarsconference?
Stel. Je bent cabaretier. Je bent de vijftig gepasseerd, je hebt alles al bereikt wat je ooit wilde bereiken en zelfs nog veel meer dan dat. Wat moet je dan nog? Een makkelijke vraag voor Claudia. Claudia denkt: ik ga gewoon wéér iets doen dat ik nooit eerder gedaan heb. Claudia de gekste! Dat geen enkele vrouw ooit eerder gedaan heeft. De oudejaarsconference! Claudia heeft een Poelifinario op haar naam staan, tig radioprijzen, een evergreen, diverse bestsellers en cabaretprogramma’s met zoveel sterren dat het hemelgewelf jaloers omlaag kijkt. Bovendien kreeg ze vorig jaar de Louis Davidsring: een kleinood dat haar, via haar grote voorbeeld en ex-vriend Tineke Schouten, onlosmakelijk verbindt aan een grootheid als Wim Kan. Tja en dan is de stap naar een Oudejaarsconference natuurlijk een volstrekt logische. Logisch toch?
Nou ja! Kijk, mijn enige probleem met onze hysterische bandparodiste is dat interviews met haar altijd hetzelfde zijn: hoe ze haar vent verliet voor een bakvis, hoe bewerkelijk een huis van ruim een miljoen euri wel niet is, steevast weer dat oeverloos geouwehoer over haar bevalling en altoos maar weer benadrukken dat ze helemaal niet typisch VARA is en al helemaal niet verschillig en links. En altijd maar, zelfbeffend en gespeend van enige zelfspot en met geveinsde verwondering blijven herhalen hoe ze alles kan: cabaret, radio, televisie, boeken schrijven, zingen en dichten zonder het hemd te lichten: ‘Wie ben ik dat ik dat allemaal mag doen.’
Zeg maar de mannelijke versie van Arie Boomsma maar dan zonder humor.
En nou hoorde ik gisteravond op de Wereldomroep ook nog eens dat Mag ik dan bij jou stijf in de Top 2000 aller tijden staat.
Mon Dieu, Mon Dieu, ayez pitié de moi et de ce pauvre peuple!
Het is echt niet zo dat ik niet om vrouwen kan lachen hoor. Vooruit, ik ben een beetje ouderwets en dol op types als Adèle Bloemendaal, Sylvia de Leur, Hetty Blok en Ronnie Bierman. En natuurlijk Tosca Niterink maar ook Lucille Ball, Caroll Burnett en heel soms Tina Fey. Maar mijn koningin van de gulle lach is Joan Rivers!
Nederlands vrouwencabaret moet sowieso verboden worden. Leest deze namen en huivert: Soundos El Ahmadi, Karin Bloemen, Adelheid Roosen, Sara Kroos, Hester Macrander en Jandino Asporaat.
Allemaal voorgeconcipieerde, politiek-correcte en dus volstrekt voorspelbare humor. Ingeblikt met lachzak. Ze zijn niet grappig, ze doen grappig. Overigens vind ik deze over pijpen, van Katinka Polderman, niet ongeestig.
Goed, de vraag rijst dan wat ik op réveillon (zo noemen wij in Portugal oudejaarsavond) ga doen, als ik het allemaal zo goed weet. Omdat ik me altijd aanpas in het land waar ik te gast ben, onopvallend als een vlieg op de muur, ga ik wat tips opvolgen uit het schitterende, glossy en vooral gratis life style magazine van de Lusitaanse Lidl, Mais+:
Check die tips dan, te doen als de klok twaalf slaat!
Met de rechtervoet het huis verlaten
Zout over de schouders smijten
12 rozijnen vreten
Een biljet van 500 euro in de rechterschoen proppen
Drie keer springen met een glaasje bubbles in de hand
Sexy ondergoed aantrekken (vooral een satijnen reetveter brengt geluk)
In de Atlantische Oceaan springen
Alle deuren en ramen openen
Pornhub.com kijken en/of laten pijpen door een kabeljauw
En ter nagedachtenis aan mijn liefhebbende ouders (dat hun herinnering tot een zegen mag zijn) zing ik even voor twaalven die tophit van Rhynvis Feith.
Uren, dagen, maanden, jaren,
vliegen als een schaduw heen!
Ach, wij vinden waar wij staren,
niets bestendigs hier beneên!
Op de weg die wij betreden,
staat geen voetstap die beklijft;
Al het heden wordt verleden,
schoon ‘t ons toegerekend blijft.
Dat de tijd hier ‘t al verover,
aan geen tijdperk hangt mijn lot;
Gij, Gij blijft mij altijd over,
Gij blijft eindeloos mijn God.
Welk een onheil mij ook nader,
‘k vind in U mijn vrede weer;
Gij blijft, die Gij waart, mijn Vader,
wat verander, wat verkeer!
Ach, en dan luister ik naar het gebulder van de Atlantische Oceaan en denk ik weemoedig aan mijn moedertje, hoe ze dat lied zong, stampend op de pedalen van het pomporgel. Niks Claudia de Breij potjandorie nog an toe! Opzouten nou met dat afgrijselijke Mag ik dan bij jou!
Ik ben verder ook niet de beroerdste dus ik wens u toch maar het allerbeste.
Se chovesse felicidade, eu lhe desejaria uma tempestade. Feliz Ano Novo!
