Instaslet
Voor wie mij nu nóg niet kent: ik ben een instaslet. Jawel. Ik ga absoluut over liken hoor, mensen. In eerste instantie maakte ik pictures om mezelf in de picture te spelen. Een mooie close-up. Een decolleteetje drinken met af en toe een pikante kont ernaast. Dat heeft me totaal geen windeieren gelegd. Ik bén namelijk in de picture. Er middenin. En nu post ik dan vooral om daar ook te blijven. En mezelf en hopelijk anderen te vermaken.
Als een dag een beetje saaiig is, zoals vandaag bijvoorbeeld, vind ik het fijn om een mooie pica te posten en tussen het werken door de commentaren te lezen. Dat heb ik net dus gedaan. U kunt hem hier liken. Andermans foto’s vind ik ook fijn. Mensen kijken is mijn hobby. Liefst zie ik mannen of vrouwen die een beetje van de schoonheidstandaard afwijken. Ik houd ervan dat ze zich trots, ijdel en eerlijk tonen. Dat ze ervoor uitkomen dat ze aandacht en waardering willen. Dat willen we namelijk allemaal.
#aandachtshoer
Op internet doet de meme ‘attention whore’ al jaren de ronde. Op twitter wordt de hashtag gebruikt om mensen (voornamelijk vrouwen) op hun plek te zetten. Onlangs filmde het kekke ukelelemeisje Hanna van Koldam, een Kaandorp-achtig liedje vol droge spot over dit fenomeen. “Je bent een instaslet, een aandachtshoer, je weet heus wel wat ik bedoel,” luidt de tekst van het refrein.
De tekst gaat onder het nummer van Hanna verder.
Het filmpje is onwijs populair. Het is al door een miljoen mensen bekeken en iedereen lacht zich er helemaal gek om. Kennelijk heeft Hanna precies haar tokkelvingertjes op een zere plek van deze tijd gelegd. “Ze zegt het zoals het is,” merkt een commenter op, die wijven willen alleen maar aandacht. En ja dat is inderdaad zo. Die wijven willen aandacht. Maar wat is daar nou eigenlijk zo vreselijk fout aan?
Ik weet zeker dat we dat allemaal willen, ook de mensen die een comment achterlaten en de haters. En vergis je niet, de haat voor deze ‘instababes’ is levensgroot. In Hanna’s liedje wil ze uiteindelijk alle instadellen levend in de fik steken, in een ravijn gooien, hun keel dichtknijpen en een schroef in hun hoofd boren. Nou snap ik heus wel dat dat humor is, maar het bevreemdt me toch enigszins. Iemand maakt een foto van zichzelf en jij wil haar keel dichtknijpen tot ze langzaam stikt?
Topmo-del
De grootste irritatie zou kunnen zijn dat het onwijs oppervlakkig is om de hele dag alleen maar met je uiterlijk bezig te zijn. Daar kan ik me van alles bij voorstellen. Maar dan vind ik het gek dat mensen die zich daaraan ergeren, zich niet véééél meer storen aan de reclame-industrie. Aan het feit dat heel veel producten worden verkocht door mooie, bij voorkeur halfnaakte wijven. Aan het feit dat vrouwen nog altijd voornamelijk gewaardeerd worden om hun uiterlijk. Die oppervlakkigheid lijkt een gegeven, maar zodra individuele meisjes willen profiteren van dit principe, is het een probleem.
Een topmodel wordt niet gezien als aandachtshoer. Ze doet haar werk, wat eruit bestaat zich door anderen te laten fotograferen. Maar zelf de camera ter hand nemen en schoonheid de wereld inbrengen, is iets waarop we neer moeten kijken. Dat geeft mij toch het idee dat er iets anders achter die haat en ergernis zit. Het lijkt cool. Je zet je lekker af tegen de plastic facade van deze tijd, maar pakt alleen de exponenten ervan aan. Je schandpaalt individuele vrouwen, in plaats van de maatschappij waarin ze zijn opgegroeid en waarin ze van jongs af aan worden beoordeeld op hun uiterlijk.
Tuttenbakken
Wist je dat Lady Gaga in een bar zong voordat ze beroemd werd? Iedereen lulde door haar heen tot ze op een dag al haar kleren uittrok. Toen vielen de mensen stil en konden eindelijk haar geweldige stem horen. Was ze een aandachtshoer of maakte ze gebruik van de middelen die zij tot haar beschikking had om het spotlight op haar talent te vestigen?
Hanna, lieve schat. Jij hebt ook talent. Je bent muzikaal en je haat komt superkomisch over op zo’n schattig melodietje. In de ogen van dit instasletje haat je alleen precies het verkeerde. Je haat het feit dat iemand zichzelf ruimte geeft en er eerlijk voor uitkomt waardering te willen. Je haat het feit dat iemand niet het object van de foto is, zoals vrouwen al decennialang zijn, maar ervoor kiest subject te zijn. En je mening lijkt opstandig, maar is eigenlijk gewoon de eeuwenoude calvinistische tuttenbakkenmening van ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’.
Dat de maatschappij vrouwen nog altijd voor een groot deel om hun uiterlijk en seksualiteit waardeert is tot daaraan toe, maar ze moeten het niet zélf gaan doen. Ze moeten niet hun beeltenis in eigen hand nemen en manipuleren. Je mag hun seksualiteit exploiteren, maar als ze het zelf inzetten, zijn het hoeren en sletten. Jouw mening verschilt eigenlijk zo weinig van zo’n malle imam die zegt dat vrouwen niet mogen lachen, dansen of zingen.
Bescheidenheidsboerka
Jouw mening is gewoon de standaard ‘vrouwen-houd-je-gedeisd’ mening. En ja, die heeft bijna alleen betrekking op vrouwen, want de manier waarop mannen aandacht vragen, wordt anders bekeken. Kijk bijvoorbeeld naar het verschil in perceptie van het gedrag van Charlie Sheen (wel maf maar vooral toch grappig en stoer) en dat van Lindsay Lohan (zielig wijf, wrak, ziek).
Nee, Hanna en andere aandachtshoerroepers, er klopt iets niet aan jullie mening. Jullie zijn eigenlijk gewoon tutjes. Reli-tutjes. Jullie dringen een ander je geloof op. Het geloof dat een vrouw mooi en ingetogen moet zijn. Mannen mogen haar wel willen, maar daar mag ze vooral niet mee spelen of van genieten. Jullie mening is als een onzichtbare hoofddoek. Een beklemmende bescheidenheidsboerka. Jullie prediken nederigheid, precies zoals iedere bedompte religie dat doet. Gelukkig heeft deze slet volkomen schijt aan alle religies.
Zo, nu even kijken of ik al likes op mijn foto heb.
