Spring naar de content
bron: ANP/Bart Maat

De roast van Moorlag – Of hoe de PvdA haar kinderen opeet

Omdat hij in zijn vorige baan als directeur van een sociale werkvoorziening akkoord is gegaan met een schijnconstructie moet het kersverse PvdA-Kamerlid William Moorlag aan het spit, vinden de Jonge Socialisten, de jongerenafdeling binnen de partij. Zelfkastijding: de sociaaldemocraten kunnen er maar geen genoeg van krijgen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jan Smit

Ook ik heb mij de afgelopen dagen tussen de sukadelappen en het Italiaanse stoofpotje door gelaafd aan de onvermijdelijke interviewstsunami in de kerstbijlages. Vraaggesprekken met usual suspects als Thierry Baudet en Theo Hiddema – gaap! –, maar ook een aantal pareltjes: de ontwapenende eerlijkheid van opiniemaker Özcan – ‘Eus’ – Akyol in de Volkskrant bijvoorbeeld.

Of de NRC-interviews met – primeur! – Wu Wen en Xing Ya, de twee reuzepanda’s in Ouwehands Dierenpark en PvdA-pandabeer Lutz Jacobi . Met haar sterke optreden bij de gemeenteraadsverkiezingen in Leeuwarden na de traumatiserende Kamerverkiezingen eerder dit jaar groeide zij voor de partij uit tot vleesgeworden hoop in bange dagen.

Eindelijk had de PvdA weer eens iemand om trots op te zijn. Meest ontroerend aan dit verhaal: hoe echtgenoot Koos in de aanloop naar de verkiezingen met drie vrienden de dorpen rond Leeuwarden afging om daar de campagneborden in de berm te slaan – zo’n 170 (!) stuks. How cute.

Schijnconstructie

Ik moest direct denken aan William Moorlag, die andere PvdA’er die momenteel volop in het nieuws is. Moorlag zit sinds oktober voor de partij in de Tweede Kamer. Daarvoor was hij zo’n twee jaar directeur van het Drentse werkvoorzieningsschap Alescon, dat onder meer actief is in Assen en Hoogeveen. Onlangs haalde de rechtbank een streep door een constructie die Alescon in 2011 had bedacht voor ruim 500 van haar werknemers.

Een schijnconstructie?! Binnen de PvdA schrokken ze zich het leplazarus. Dergelijke constructies, daar ging de partij al jaren tegen ten aanval.

Nieuwe wetgeving zou min of meer het einde van de sociale werkplaatsen betekenen, vreesde Alescon destijds. Daarop anticiperend bedacht de organisatie een list. De werknemers kwamen in dienst bij een uitzendbureau. Zo kon de op handen zijnde wetgeving mooi worden omzeild.

Bovendien kwamen de werknemers daarmee in dienst bij een particulier bedrijf waardoor andere werkgevers waarschijnlijk eerder genegen zouden zijn hen in dienst te nemen. Bij het uitzendbureau kregen ze weliswaar minder loon – de uitzend-COA betaalde slechter. Maar dat was onvermijdelijk.

De constructie is onwettig, oordeelde de rechtbank twee weken geleden. Zij spreekt van een schijnconstructie en oordeelde dat Alescon de werknemers zelf weer in dienst moet nemen en hen met terugwerkende kracht alsnog moet compenseren.

Een schijnconstructie?! Binnen de PvdA schrokken ze zich het leplazarus. Dergelijke constructies, daar ging de partij al jaren tegen ten aanval – Lodewijk Asscher in zijn hoedanigheid van minister van Sociale Zaken voorop. En nu bleek dat een kersvers PvdA-Kamerlid in zijn ‘vorige leven’ bij vol bewustzijn zonder ook maar een spatje wroeging zo’n zelfde schijnconstructie had getolereerd.

Uitbuiting

De ene schijnconstructie is weliswaar de andere niet. De door Asscher bestreden variant richt zich met name op buitenlandse uitzendbureaus. Die detacheren vooral onderbetaalde Oost-Europese werknemers in Nederland en stoten zo veel Nederlanders het brood uit de mond. Bij Alescon diende de constructie louter een nobel doel: ervoor zorgen dat mensen met een beperking een zinvolle tijdbesteding zouden houden. Van (zelf)verrijking of uitbuiting was geen sprake.

Bij Alescon diende de constructielouter een nobel doel: ervoor zorgen dat mensen met een beperking een zinvolle tijdbesteding houden. Van (zelf)verrijking of uitbuiting was geen sprake.

Voor de PvdA doet dat verschil kennelijk niet ter zake. Prominente PvdA’ers als John Kerstens en Astrid Oosenbrug, het bestuur, de Jonge Socialisten (JS), de jongerenbeweging binnen de partij: massaal buitelden ze over Moorlag heen. De JS eisten zelfs zijn aftreden en riepen op tot een tribunaal in de vorm van een ledenraad.

Deze populistische Pavlov-reactie verbaast mij geenszins. Eerst was het de neo-liberale wind die de sociaal-democraten deed sidderen, daarna Fortuyn, Wilders en nu Baudet – ‘Fortuyn-light’. Uit angst nog meer kiezers te verliezen rukt de partij steeds verder op naar rechts.

Maar in een opzicht blijft de PvdA zichzelf. Waar partijen als FvD en PVV bij de eerste de beste kritiek direct in de tegenaanval gaan, kiest de PvdA voor de inquisitie. Naar de beste traditie eet zij haar eigen kinderen – Moorlag, Spekman, Jacobi – op.

Koesteren

Juist mensen als William Moorlag zou de PvdA moeten koesteren. Anders dan gladde technocraten van het kaliber Dijsselbloem, Asscher en Samsom raken zij aan het hart van de sociaaldemocratie: de politieke stroming die zich bekommert om de ‘verworpenen der aarde’; hen wil verheffen, maar dan via evolutie in plaats van revolutie.

Eerst was het de neo-liberale wind die de sociaaldemocraten deed sidderen, daarna Fortuyn, Wilders en nu Baudet – ‘Fortuyn-light’.

Misschien moeten het partijbestuur en de JS eens op werkbezoek naar Leeuwarden. Voor een masterclass campaigning van Lutz en – niet te vergeten – Koos Jacobi. Neem hamers en sikkels mee!

Onderwerpen