Eigenlijk heeft hij helemaal geen tijd: het is spitsuur bij zijn viskraam op de markt in Olst deze vrijdag rond lunchtijd. Daar kan geen drie man personeel tegenop. Maar, first things first. Olst-Wijhe, de in 2001 uit een fusie ontstane gemeente, gelegen in Salland aan de IJssel tussen Deventer en Zwolle, gaat Driek ter Beek aan het hart. En dan vooral het lot van de ouderen, voor wie tegenwoordig niemand meer tijd heeft, meent de in Spakenburg geboren visboer die tegenwoordig in Olst woont. Dus heeft hij zich deze verkiezingen laten verleiden om lijstduwer te worden van Gemeentebelangen Olst-Wijhe. En daar wil hij best even over praten.

Ter Beek, een stevige, vriendelijke zestiger, staat zeventiende op de lijst. Hij is kortom zo goed als onverkiesbaar. Toch houdt hij hoop. Al heel wat mensen hebben laten weten dat ze op woensdag 21 maart op hem gaan stemmen. Onder hen tal van ouderen, onder wie veel van de inwoners van de verpleeghuizen waar hij de vorige week op haring heeft getrakteerd.

Witte campagnesleurhut

Misschien krijgt hij zelfs wel meer stemmen dan lijsttrekker en wethouder Marcel Blind, denkt hij. Ruim achthonderd stemmen heeft hij daarvoor nodig. Tegen Blind, op de weekmarkt aan het flyeren met de partijvoorzitter en een beplakte witte caravan: “Het zal toch gebeuren: dat ik meer stemmen krijg dan jij. Lachen man, prachtig!”

 

Gemeentebelangen moet alles zelf betalen. Vandaar de trits sponsornamen – Ron’s Coffee: The Full Experience, Autobedrijf Frank Overweg, B&B In’t Veld – op de zijkant van de campagnecaravan.

Blind lacht. Als een boer met kiespijn. Ter Beek is niet alleen lijstduwer, hij is ook sponsor. En die moet hij koesteren. Immers, Gemeentebelangen kan niet, zoals de concurrenten, putten uit de landelijke-partijkas. Ze moeten alles zelf betalen. Vandaar de trits sponsornamen – Ron’s Coffee: The Full Experience, Autobedrijf Frank Overweg, B&B In’t Veld – op de zijkant van de campagnesleurhut.

Maar dat de visboer hem echt van het pluche gaat stoten, nee, daar gelooft de voormalige ondernemer niet in. Meer dan de helft van de stemmen waar hij op hoopt, krijgt Ter Beek niet, verwacht de wethouder. Gaat de lijstduwer daar toch overheen, dan trakteert hij hem op een etentje. Nee, geen vis.

Temeer omdat de fractie – 4 van de in totaal 17 gemeenteraadsleden – en hij als wethouder het de afgelopen vier jaar redelijk goed hebben gedaan. Tenminste, dat krijgt hij van de meeste inwoners te horen. Zo goed dat Gemeentebelangen op 21 maart, net als veel andere lokale partijen in den lande, wel eens als grootste uit de bus kan komen. In 2014 moesten de local heroes de plaatselijke CDA-fractie nog voor laten gaan. Zelfs deze christendemocraten tippen dit keer de partij van Blind.

Pragmatische aanpak

Geen wonder, vindt Blind. Gemeentebelangen staat voor een pragmatische aanpak en is wars van ideologieën. Dat is precies wat de inwoners van Olst-Wijhe willen, weet hij. “Een nette, schone openbare ruimte met voldoende voorzieningen: dat staat hier op één. Geen onkruid op het trottoir, bermen die geregeld worden gemaaid, goede speel- en sportfaciliteiten. Daar komt geen ideologie bij kijken. Althans, ik zou niet weten hoe dat moet. Liberaal of socialistisch grasmaaien: hahaha. Wij zorgen gewoon dat het gebeurt.”

“Een nette, schone openbare ruimte met voldoende voorzieningen: dat staat hier op één. Geen onkruid op het trottoir, bermen die geregeld worden gemaaid, goede speel- en sportfaciliteiten.”

Dat hoeft de gemeente wat hem betreft niet eens allemaal zelf te doen. Zelfredzaamheid staat bij Gemeentebelangen hoog in het vaandel. De partij juicht initiatieven van wijken en dorpskernen toe. Ook wat betreft de inrichting van de publieke ruimte. De aanleg en het onderhoud van bloemperkjes en groen bijvoorbeeld. “Als bewoners zelf met plannen komen, krijgen ze van ons alles wat ze nodig hebben. Op Boerhaar en in Den Nul, twee van de vele kernen binnen de gemeente, gebeurt dit al.”

Bijkomend voordeel volgens de wethouder: mensen worden weer trots op hun eigen omgeving. “Als ze dan zien dat iemand er vervolgens zijn hond in laat schijten, zeggen ze: hé kerel, wat maak je me nou!”

Stevige boerenzoons

Behoud van typisch Sallandse tradities staat ook hoog in het vaandel. Bijvoorbeeld carbidschieten rond Oud & Nieuw en de vele tentfeesten: iedere kern, hoe klein ook, heeft tenminste een keer per jaar een groot feest. Met muziek, spelen – broekhangen, solextocht – en bier. Veel bier.

Maar het organiseren van die feesten wordt steeds lastiger. Partijvoorzitter Annemarie Logtenberg is ervaringsdeskundige: “Je moet aan zoveel regels voldoen. Je hebt tegenwoordig bijvoorbeeld gecertificeerde beveiligers nodig. Kost je zo 4.000 euro voor een weekend! Vroeger hadden we daarvoor een paar stevige boerenzoons bij de deur staan. Werd er iemand vervelend, dan wisten ze daar wel raad mee. Wij willen die organisatoren steunen.”

Rond de Aardehuizen in de eco-wijk oogt het rommelig. Zo rommelig dat de andere inwoners van Olst zich er volgens Gemeentebelangen groen en geel aan ergeren.

Niet alle inwoners hechten evenzeer aan die Sallandse tradities, weten de voorzitter en de lijsttrekker. Zo heeft Olst sinds een aantal jaren een eigen eco-wijk met 23 zogeheten Aardehuizen, woningen die zijn gemaakt van onder meer oude autobanden, zand en flessen, met behulp van veel energiebesparende technieken. Op zich is daar niets mee mis, vindt Blind. Integendeel, hij heeft er als vrijwilliger zelf aan meegebouwd. Maar rondom de huizen oogt het nogal rommelig. Zo rommelig dat veel inwoners van Olst zich er volgens de wethouder ‘groen (sic) en geel aan ergeren’.

Tweedeling voorkomen

Gemeentebelangen postte er onlangs iets over op haar Facebookpagina. Dat leverde liefst 2500 reacties op. Reden voor de partij de gemeente te vragen met de bewoners in gesprek te gaan. Logtenberg: “Olst is een relatief kleine gemeenschap. We willen een tweedeling voorkomen.”

De wethouder staat op springen; hij moet vergaderen. “Marcel, Marcel,” klinkt het vanuit de viskraam aan de overkant. Lijstduwer Ter Beek heeft voor zijn twee flyerende partijgenoten een bakje kibbeling gebakken. Kunnen ze er straks weer tegenaan.

Ook de verslaggever wordt gefêteerd. Betalen is er niet bij. Aandringen (“Ik laat me niet omkopen.”) helpt niet. “Híj – Ter Beek, red. – zegt het en hij is mijn baas. Naar hém luister ik,” persisteert de medewerker in de viskraam.

Driek ter Beek, lijstduwer Gemeentebelangen Olst-Wijhe: mijn man!