Spring naar de content
bron: Arjo Frank Kievits

Speelfilm YouTuber Dylan Haegens toonbeeld van provinciaalse platheid

Wie is in godsnaam Dylan Haegens? Deze vraag zal de gemiddelde lezer van HP/De Tijd zich bij dit artikel meteen al stellen. Met een leeftijd van 35 jaar en vooral ouder, doorgaans hoog opgeleid en vooral geinteresseerd in politiek, cultuur en mediatrends is de wereld van een van de populairste YouTubers van Nederland voor u waarschijnlijk een groot zwart gat. Daarom ter gelegenheid van deze week uitgekomen speelfilm De Film van Dylan Haegens een stoomcursus over dit invloedrijke jeugdidool.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Nico van den Berg

Dylan Haegens behoort tot een select gezelschap Nederlandse YouTubers met meer dan één miljoen volgers. Noem mensen als Dylan trouwens geen vloggers, want de meeste videomakers op dit platform doen veel meer dan al vloggend een videodagboek online zetten. De enige echte vlogger die wel deze titel verdient is Enzo Knol die met zijn twee YouTube kanalen bijna 2,5 miljoen abonnees heeft. De prankers van StukTV zitten op ruim 1,8 miljoen abonnees, gevolgd door het kanaal van de Limburgse YouTuber Dylan Haegens met 1,4 miljoen volgers.

Haegens heeft de afgelopen jaren met extra YouTube kanalen een heel media-imperium opgebouwd, inclusief een eigen kantoor met personeel. Met al zijn kanalen bij elkaar, waaronder die van zijn vriendin Marit, tikt hij ook bijna de 2,5 miljoen abonnees aan. Niet voor niets is hij voor YouTube een belangrijke influencer in de Nederlandse markt. Naast de reclamegelden verdient Haegens vooral zijn geld met de webshop, waar zijn slogan ‘Hey mensen’ aan de schooljeugd wordt gesleten met t-shirts, etuis en petjes. En nu is er dus de eerste Haegens speelfilm. Niet online, maar in de ouderwetse bioscoop.

Het lijkt een logische gedachte: breng twee op het oog gescheiden werelden bij elkaar. Een ambitieuze YouTuber die zijn sketchachtige video’s ook wel eens uitgerekt tot een tachtig minuten durende film op het grote doek wil zien aan de ene kant, en de film- en bioscoopbranche die het bezoek aan de Nederlandse film dit jaar tot het laagste niveau in jaren zien terugzakken aan de andere kant. In een land als Frankrijk kiest makkelijk een derde van alle bioscoopbezoekers een Franse film uit. En zelfs in Letland bezocht in de eerste helft van 2018 een kwart van het bioscooppubliek een Letse film. Terwijl in Nederland het marktaandeel van de eigen films dit jaar niet verder komt dan een magere 8 procent.

Met een YouTube-ster die met veel video’s meer dan één miljoen views heeft, moeten de bioscoopzalen vol gaan stromen. Dat is waarschijnlijk de hoop en gedachte bij distributeur Just Film en bij het Nederlands Filmfonds, die Haegens 25.000 euro gaf om de film af te maken. De eerste voortekenen waren in ieder geval gunstig: de trailer van de film werd – uiteraard – op YouTube al meer dan een miljoen keer bekeken.

Toch is het de vraag of dit soort films het drooggevallen Nederlandse filmklimaat overeind kunnen helpen. De Film van Dylan Haegens, zoals het stervehikel officieel heet, is vooral een combinatie van de jongensdroom en het zakeninstinct van Haegens zelf. Het witte doek heeft zelfs voor de nieuwste generatie nog veel prestige, meer dan online videokanalen waar Haegens’ doelgroep vooral te vinden is.

Dylan ontpopt zich als een jonge ambitieuze versie van John de Mol die alles wel een keer geprobeerd wil hebben, maar die tegelijk ook alle touwtjes strak in eigen handen wil houden. Dat doet hij samen met het kleine groepje mensen met wie hij de succesvolle video’s op YouTube maakt. Daarom is Dylan zowel mede-regisseur als co-producent, en koos hij niet traditiegetrouw voor een premiere in het Amsterdamse Tuschinski Theater, maar voor een kinderfeest in de schouwburg van zijn woonplaats Venray.

Dylan Haegens
IJsbrand valt Marit lastig in De Film van Dylan Haegens. Beeld:

Het opmerkelijke bij het bekijken van de film zelf is dat deze, ondanks de jonge leeftijd van de makers en het moderne platform waar ze groot op zijn geworden, hopeloos ouderwets aandoet. Allereerst is het is duidelijk waarom de pogingen van de altijd lachende Limburger om een echte acteercarriere te beginnen hopeloos zijn gestrand. Het dunne verhaallijntje in de film gaat over oplopende spanningen tussen de sympathiek ogende Haegens en IJsbrand, zijn YouTubeconcurrent in de film. Het valt niet mee. Toegegeven: kinderfilms hoeven niet het toonbeeld van het volwassen politiek correct denken te zijn.

Dat bewijzen de talloze prima films die in dit genre hier elk jaar worden gemaakt, maar waarom moet IJsbrand als een verwijfd jongetje worden neergezet, inclusief hoge stem en los hangende polsen? Waarom is er in de film alleen een blank Nederland te zien dat zelfs in de tijd van Bassie en Adriaan en Peppi en Kokki al lang niet meer bestond? Na de jarenlange jeugdfilmtraditie van de VPRO en Cinekid is dit een enorme teruggang, waar zelfs het Filmfonds het Haegensimperium met kostbaar gemeenschapsgeld heeft mogen spekken.

Dylan Haegens
Beeld:

Wie het YouTubekanaal van Haegens bekijkt, ziet vooral een slim uitgewerkt concept met een grote schare volgers. Niet de film is het hoogste doel voor hem. Nee, de bioscoopfilm is een uitgekiend marketingmiddel ten gunste van zijn online activiteiten, met als belangrijkste inkomstenpijlers de YouTubereclame en de ‘Hey mensen!’-webshop.

Dylan Haegens timmert als een nieuwe mediatycoon uit de provincie ambitieus aan de weg. Maar de Nederlandse filmsector moet zich niet blindstaren op dit soort nieuwe marketingvehikels op het grote doek. Ten eerste is het niet vanzelfsprekend dat YouTube abonnees massaal naar films van hun helden gaan kijken en verder mag in een krimpend subsidiebeleid het woord kwaliteit best wel een keer vallen. Misschien dat een bevlogen filmmaker hier nog een leuke YouTubevideo over kan maken.

Onderwerpen