Spring naar de content
bron: Valerie Kuypers/ANP Foto

De Nashville-ondertekenaars zijn guerrilla’s die nooit zullen opgeven

Is de ophef over de Nashville-verklaring buiten proportie omdat het fundamentalistische christendom inmiddels zo klein is in Nederland dat het te verwaarlozen is? Deze vraag vindt weerklank bij velen. Waar dat bagatelliserende volk niet bij stilstaat is dat hoe klein die groep ook is zij nog steeds slachtoffers maakt en dat een ontwikkelde samenleving geen enkele burger voor de wolven hoort te gooien. Iedereen heeft recht op het leven, recht op medicatie, recht op geluk. De Nashville-verklaring is een oproep om een van die basisrechten op grond van archaïsche teksten maar te laten vallen. De opschudding hierover wegwuiven is een deal sluiten met een deel van de religieuzen om voor de lieve vrede een enkeling maar op te offeren.    

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Erdal Balci

Ik ben zelf geen sociaal dier en heb niet de helft van het sociale netwerk dat een zichzelf respecterende Turkse Nederlander doorgaans over beschikt. Desalniettemin ken ik vijf mannen in deze kleine gemeenschap die homoseksueel zijn en ondanks dat ze hun hele leven in het meest liberale land van de wereld hebben doorgebracht niet voor hun ware gevoelens hebben kunnen uitkomen. Ze zijn allemaal getrouwd met vrouwen, hebben kinderen gemaakt met die vrouwen, zitten in de meest conservatieve segmenten van het Turks-Nederlandse gebeuren en gaan regelmatig naar de moskee.

Toch weet niet alleen ik dat ze het liefst de mannenliefde zouden willen bedrijven, maar vrijwel alle Turken in hun omgeving. Mensen fluisteren, vertellen over de toespelingen die die mannen ooit naar andere mannen hebben gemaakt en zijn tevreden met het feit dat hun cultuur en de daarbij behorende onderdrukkingsmechanismen zo sterk zijn dat die vijf mannen tot aan hun dood geen probleemgevallen zullen zijn voor hun families en voor de anderen.

Ik kan het stille verdriet van deze mannen niet verkroppen en zou voor ieder van hen elke dag op de barricaden willen staan opdat zij het liefdesgeluk kunnen beleven wat voor mij de gewoonste zaak van de wereld is geweest. Vrijheid is namelijk het grootste goed en deze mannen in mijn eigen omgeving zijn de symbolen van vlees en bloed van de knieval voor de despoten van de georganiseerde religie.

Het grootste deel van de wereld komt op den duur wel aan de financiële middelen maar weet zich desondanks niet te ontwikkelen tot moderne samenlevingen. Gebrek aan voedsel en technologie bestaat bijna nergens meer. Maar een algehele misère duurt voort vanwege de vrijheid van het individu die aan de ketting ligt. De schaarste aan eten en spullen uit de wereld helpen is een ding, veel moeilijker is de beperkingen aan de vrijheden van de mens op te heffen.

Europa heeft dankzij de Renaissance, de Verlichting en de daaropvolgende secularisatie reusachtige stappen gezet richting het individuele geluk van de mens. De brede acceptatie van de homoseksualiteit in West-Europa in het laatste deel van de vorige eeuw was ook een heuse revolutie en is in mijn ogen de kers op de taart van de Westerse moderniteit.

En nu komen ze met hun Nashville-verklaring. Als een groep guerrillastrijders om nog wat extra zielen gevoelsmatig neer te knallen. Op de duizenden kerkhoven van Europa liggen hun miljoenen slachtoffers. Ze willen een herkansing, een revanchewedstrijd om nog meer slachtoffers te maken. Discrimineren is volgens onze Grondwet voor iedereen verboden, behalve voor hen die zich op hun religie baseren. Dankzij hun heilige boeken mogen ze lieve, aardige, onschuldige mensen tot diep in de ziel beledigen.

Maar maken ze een kans met hun guerrillastrijd? Hier in Nederland weten de mensen namelijk dat vrijheid aan de basis ligt van al onze successen en al ons geluk. Zonder vrijheid geen ontwikkeling, geen vooruitgang, geen democratie en geen hoop. Ooit zullen de nieuwe inwoners van dit land dat alles ook begrijpen. Die vijf mannen waarvan ik en al mijn Turks Nederlandse kennissen weten dat ze homo zijn en niet uit de kast hebben kunnen komen zullen dan misschien kleinkinderen hebben die met mij op de barricaden willen staan voor vrijheid. Want als er een ding is die het waard is om voor te sterven, dan is het wel vrijheid.

Onderwerpen