Hoe roze zijn onze priesters?
Onlangs verscheen het verbluffende boek Sodom van de Franse socioloog Frédéric Martel. Uit zijn uitgebreide onderzoek bleek dat de Rooms-Katholieke Kerk op het hoogste niveau voor een groot deel uit homo’s bestaat – terwijl ze homoseksualiteit intussen veroordelen vanaf de kansel. Hoe zit dat in Nederland?
Zoals Frédéric Martel het beschrijft, is het priesterschap het ultieme homoberoep. Het biedt dat deel van de jongens een weg uit hun homo-onvriendelijke omgeving. “Een nieuw leven, tussen jongens, in gewaden,” schrijft hij. “Nooit meer lastige vragen over vriendinnetjes; medescholieren die slechte grappen maakten, zouden onder de indruk zijn; respect in plaats van pesterijen; de status van uitverkorene tegenover die van verdoemde.” Kuisheid en de celibaatsgelofte ten opzichte van vrouwen waren geen probleem.
Zo werd het Vaticaan een homomagneet en ’s werelds grootste homoclub, schrijft Martel, bevolkt door geestelijken – en erg lichamelijken – in alle stadia tussen in en uit de kast. Het toneel van ‘speciale vriendschappen’ en betaald jongensbezoek, en het begin van vele taxiritten naar station Roma Termini, waar migrantenjongens wachten op klandizie.
Sodoma – Het geheim van het Vaticaan is een eyeopener voor wat je eigenlijk al wist. Alles valt op zijn plaats: de misbruikschande die de kerk tot in zijn wortels aantast (die heeft niet alles maar ook niet niets met homoseksualiteit te maken), de rekkelijke roomse moraal, de aan het zicht onttrokken, exclusieve mannengemeenschappen.
Volgens Martel, een Franse socioloog, zelf homo, zijn homoseksuelen in het hart van de katholieke kerk niet alleen in de meerderheid; in de curie, de pauselijke hofhouding, loopt hun aandeel op tot tachtig procent. Hoe hoger in de boom, hoe hoger de homodichtheid, zo luidt een van de ‘wetten van Sodoma’. Een ander is dat hoe homofober een bisschop of kardinaal zich toont, hoe harder hij zich uitspreekt tegen gelijkgeslachtelijke liefde, hoe groter de kans is op een dubbelleven.
De schrijver onderbouwt het niet met cijfers, maar met aantallen. Hij interviewde in vier jaar ongeveer 1500 personen, schrijft hij, onder wie kardinalen, bisschoppen en nuntiussen (pauselijke ambassadeurs), die eensluidend vertellen dat hun omgeving grotendeels ‘van de parochie’ is. In Sodoma wordt evenveel onthuld als in vier jaargangen Privé, alsof Martel een gordijn wegtrekt en de Kerk op heterdaad betrapt, met de billen bloot.
Lees de rest van dit artikel via Blendle.
