Paul Witteman: ‘Ik ben dweperig van aard’
Paul Witteman (72) is journalist en presentator van het tv-programma Podium Witteman. Wat voor rol speelt muziek in zijn waardering van films, theater en literatuur?
Boeken
“Niet om interessant te doen, maar op dit moment lees ik De troost van de filosofie van Alain de Botton. Dat is niet omdat ik tot de intellectuelen behoor die de filosofieontwikkeling bijhouden, maar omdat ik een jongedame heb gecoacht die mij als dank dit boekje heeft aangeboden. Ik ben er net in begonnen, dus ik kan nog niet zeggen waar het precies over gaat, maar op de eerste pagina’s beschouwt hij alle schilderijen over de dood van Socrates. Ik heb geen gymnasium gedaan, dus het is allemaal een beetje weggezakt hoe dat nu precies ging met die gifbeker, maar dat haal ik nu weer op. Het laatste boek dat ik heb uitgelezen is Alleman van Philip Roth. Dat is niets minder dan een meesterwerk. Wat mij het meest is bijgebleven is de benauwenis van het levenseinde dat je aan ziet komen als je ouder wordt. Dat heeft hij ontzettend goed gevat. Zijn stijl is onopgesmukt, maar toch soepel lezend. Het is niet allemaal autobiografisch, maar het is wel sterk vanuit zijn denken opgeschreven. Roth is denk ik wel de beste schrijver die er is, al moet hij concurreren met Julian Barnes. Aan hem ben ik verslaafd geraakt door het boek waarin hij onder andere de gevoelens van een ruimtereiziger beschrijft die terugkomt op aarde: A History of the World in 10½ Chapters, de beste verhalenbundel die ooit geschreven is.
“Ik ben dweperig van aard. Als ik een boek goed vind dan ga ik meteen alles van die schrijver kopen, ook als ik zeker weet dat ik die boeken nooit ga lezen, want ik vind dat je het op zijn minst allemaal moet hébben. Simon Vestdijk is een schrijver van wie ik bijna alles heb gelezen. Misschien heeft het met zijn muzikaliteit te maken dat ik van zijn werk houd. Vestdijk was namelijk een heel muzikale man; hij heeft veel geschreven over Bach. Er zijn mensen die zeggen dat hij saai is, maar ik vind hem juist heel erg geestig. Kind tussen vier vrouwen is misschien wel zijn beste boek, al zijn De kellner en de levenden en Op afbetaling ook erg mooi. Zo’n schrijversobsessie duurt vaak een paar jaar en dan is het helemaal over. Dan raak ik weer verknocht aan een andere schrijver. Wie dat op dit moment is? Tommy Wieringa, al heeft die nog niet eens zo heel veel geschreven. Dit zijn de namen maakte veel indruk. Het gaat over vluchtelingen die van alle kanten bij elkaar komen en proberen te overleven. Wie gaat het redden? Dat is de vraag. Zijn stijl is trouwens ook schitterend. Je hebt bij hem nooit het idee dat je huiswerk moet doen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap