Peter Plasman deelt uit: ‘Niemand durft op te komen voor tbs’ers’
Mohammed B., Gijs van Dam, de zoon van Femke Halsema – zomaar een greep uit de cliënten van Peter Plasman (67), een van ’s lands bekendste strafpleiters. Een bruisend gesprek over zijn onbezorgde levensinstelling, het falen van de politiek en het belang van tv-optredens. ‘Het zou raar zijn als ik iets tegen mediageilheid heb.’
Eerst hebben we een afspraak ten kantore, maar bij nader inzien ontvangt de maître toch liever aan huis, in zijn 225 vierkante meter grote, met kunst van hedendaagse schilders en fotografen volgestouwde appartement te Buitenveldert. De doeken en foto’s klotsen tegen de wand, zijn lieftallige vrouw Judith verzucht: “Dit lijkt wel een huis van mensen die aan verzamelwoede lijden, het slibt hier langzamerhand dicht.” Een grote opruiming is inmiddels in gang gezet, over niet al te lange tijd gaan ze verhuizen, verruilen ze het rumoerige Amsterdam voor een kavel in het slaperige Amersfoort.
Nochtans woont Peter Plasman voor een strafrechtadvocaat in een toepasselijke omgeving. Op een steenworp afstand ligt politiebureau Van Leijenberghlaan en als hij rechts uit het venster tuurt, kijkt hij zo bij zijn confrère Geert-Jan Knoops naar binnen. Vlakbij zijn nog eens twee ex-cliënten van hem koelbloedig geliquideerd: de beruchte Sam Klepper en de minder bekende, maar niet minder kleurrijke Augustus Adjoeba. Plasman vertelt smakelijk – alsof hij het scenario van een sappige B-film samenvat: “Adjoeba was wel een zeer geslepen crimineel, het ging hier om een derdegraads ripper. Eerst sloot hij met iemand een drugsdeal af, daarna regelde hij dat de afnemer geript werd, om vervolgens weer de ripper te rippen. Dat was dus dubbel verdienen.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap