Verbijstering en ingehouden woede
Onlangs verschenen de langverwachte memoires van Ruud Lubbers. Nu pas, 25 jaar na de totstandkoming – omdat hij de gevoelens van zijn collega’s wilde sparen. Onder meer Elco Brinkman, Helmut Kohl en Joop den Uyl krijgen ervan langs.
Brinkman irriteert
Dertien jaar geleden interviewde ik Ruud Lubbers, die toen geen premier meer was maar voorzitter van een club in Utrecht die zich inzette voor jonge vluchtelingen die wilden studeren. Over die studenten hoefde ik niks te weten, wel over hoe Lubbers, anno 2007, terugkeek op zijn Haagse jaren (1982-1994). Lubbers praatte honderduit, maar toen ik later het bandje beluisterde, stelde ik vast dat er weinig kopij in zat. Dat had ik kunnen weten, want hij stond erom bekend uiterst vaag en wollig te kunnen praten en redeneren. Dus toen ik het net uitgebrachte boek Haagse jaren – De politieke memoires van Ruud Lubbers van Theo Brinkel onder ogen kreeg, zette ik mij schrap en overigens niet alleen uit vrees voor onleesbaarheid.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
