Het moet afgelopen zijn! (Anders gebeuren er gekke dingen)
Bob Soeverijn is op een punt gekomen waarop er niets, maar dan ook echt he-le-maal niets meer te doen is. Help!
Maandag 8 februari 2021
Zo. De voegen van de tegels in de badkamer zijn weer wit, de wijnetiketten in de kelder liggen netjes naar boven gedraaid, de plinten staan weer knap in de verf, de spijkers, schroeven, boutjes, haken, ringen en pluggen zitten weer in het juiste spijker-, schroeven-, boutjes-, haken,- ringen,- en pluggenbakje, de ring- en steek- en dopsleutels hangen netjes op volgorde, de spanbanden zitten in een box gelabeld 'spanbanden’, de bind-, lijm- en kleefmiddelen zitten samen in de box voor bind-, lijm- en kleefmiddelen, de dode maar uit piëteit bewaarde tulpen- en andere gewasbollen zijn afgevoerd, de over drie units verspreide bandenplakspullen zijn geconsolideerd in één blikje, de vier flacons met een restje Glassex of glassexachtige zijn samengevoegd tot een enkele stuks, Franciens dure Aigle-laarzen van natuurubber zijn gepoetst met lijnolie, de houten spatels, pollepels en snijplanken staan in de voedselveilige minerale olie en de deurtjes van de keuken in de speciaal meegeleverde Trip Trap-olie, de stofnesten, muizenkeutels en moeilijk definieerbare aankoeksels achter de keukenplint zijn verwijderd, waarna ik meteen maar even de veer van de vaatwasserklep heb vervangen, zodat hij niet meer met een dreun openvalt, al zijn we daar inmiddels volledig aan gewend, maar met onbewaakt bezoek is het soms even schrikken, dus vandaar, in de badkamer heb ik ook de beschimmelde kitnaden vervangen door verse, alle thermostaatkranen op de radiatoren draaien weer soepel dankzij een schoonmaakbeurt en wat naaimachineolie, de 168 lamellen van de houten luxaflex in de werk- en badkamer zijn individueel afgestoft, evenals de naar schatting 600 aluminium lamellen van de zonwering in de bibliotheek, voorzover mogelijk zijn ouderwetse gloeilampen vervangen door leds, de kieren in het houtwerk van de serre zijn gedicht, de beamer is stofvrij gemaakt en gekalibreerd, dat storende gaatje in de muur van de eetkamer is dichtgesmeerd (van toen ik mij vergiste bij het ophangen van een lamp), het gekraak van de onderste tree van de trap dat me al een jaar of twintig irriteerde is verholpen, de verticale krabsporen van Mona op en naast de slaapkamerdeur zijn bijgewerkt, de zwarte, vettige aanslag op de armleuningen van Franciens eikenhouten bureaustoel is verwijderd, tot schrik van Francien, die niet houdt van zulke ongevraagde interventies, hoewel ik vermoed dat ze me er te zijner tijd dankbaar voor zal zijn, tenminste, zo gaat het meestal, wat niet wegneemt dat ik, zoals ik inmiddels op YouTube leerde, beter terpentijn had kunnen gebruiken, maar dat ga ik alsnog doen en dan zal zij eens wat zien!, we hebben twaalf paar schoenen weggegooid en ik heb negen paar gepoetst, ik heb Franciens oude bril gerepareerd zodat zij weer een reserve heeft, we hebben de geboorteakte van Franciens moeder en mijn vaders correspondentie met John Le Carré ingelijst en opgehangen, ondanks haar verzet hebben we Debbie’s meisjeskamer in een min of meer algemene logeerkamer veranderd, ik bedoel, ze is nu 29, dat lijkt mij een alleszins redelijk moment, maar misschien kun je hier geen leeftijd aan verbinden, zoals Francien zegt, en zóveel logé’s hebben we nu ook weer niet, maar, heel eerlijk gezegd, ik zocht ook een plekje voor m’n roeimachine, dus ik heb het toch maar doorgedrukt, hoewel er nog steeds verhuisdozen vol spullen staan die naar de Kringloop moeten, maar die zijn dus dicht; enfin, waar was ik gebleven, o ja, we hebben geleerd dat het populaire tijdverdrijf van op de bank hangen en televisiekijken soms best leuk is, al hebben we nu denk ik wel voor de rest van ons leven genoeg draderige, zouteloze praatprogramma’s gezien, wij zijn definitief afgestapt van het boeken bestellen bij Bol en Amazon en doen dit voortaan alleen nog bij onze uitstekende, plaatselijke boekenwinkel, er was een hernieuwde kennismaking met de bezorgdienst van Albert Heijn, de Hello Fresh-box en het verschijnsel glühwein, we zijn nog meer van wandelen gaan houden dan we al deden, we hebben de weelde beseft van een weekje naar de zon om de winterdip te bestrijden, van een onbezorgde avond met vrienden die je mag aanraken en van het met vijftig of honderd man in het donker zitten om naar een marginale theatervoorstelling te kijken, de blockbusters worden immers wel gestreamd, het zijn juist de intieme voorstellingen die je mist - om nog te zwijgen van festivals, ja, Jezus, stel je voor, een leven zonder festivals! - maar dit even terzijde, we hebben nóg meer respect en waardering gekregen voor het personeel van verpleeg- en ziekenhuizen, we hebben meegeleden met mensen die een naaste in een ziekenhuis achterlieten en nooit meer levend terugzagen, die de onmenselijke opgave volbrachten om telefonisch afscheid te nemen van een stervende vader of moeder, ik bedoel, probeer je dát eens voor te stellen, we hebben dankbaar leren zijn dat we überhaupt nog leven, in onze veilige maar ook fragiele bubbel, waar we net zo lang het grind geharkt hebben tot het wel een gietvloer leek, de kliko’s minutieus in het gelid geplaatst, de auto gewassen en de banden tot op de millibar nauwkeurig hebben opgepompt, we zijn eindelijk bij met de OZB, BTW en weet-ik-wat-verder-nog-allemaal, in de bestekla liggen de messen allemaal met de scherpe kant naar links, alle lepels lepeltje-lepeltje en alle vorken vorkje-vorkje, we hebben de afstandsbedieningen gesopt, de onderkant van de bank gestofzuigd en de krant gestreken, en nu, wil ik maar zeggen, nu hebben wij dus een punt bereikt waarop hier niets, maar dan ook echt he-le-maal niets... meer... Te... Doen... is. Zodat het dus echt héééél snel afgelopen moet zijn met die verdomde pandemie.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
