De verloren generatie
Er is veel te doen om boomers en millennials, maar de tussenliggende lichting blijft vaak onderbelicht: generatie X, ook wel de verloren generatie. ‘No future’ was ooit hun leus. Nu X’ers gemiddeld een halve eeuw oud zijn, kunnen we de balans opmaken. ‘Het X-gevoel was als worstelen tussen punk en disco.’
Hoe ziet het jaar 2035 eruit? Die vraag stelden onderzoekers in 1987 aan meer dan duizend jongeren tussen de 12 en 24 jaar. Volgens ruim twee derde van de respondenten is de natuur dan nog meer verpest. Ook verwacht 61 procent dat er in dat jaar nog altijd honger is, terwijl 70 procent denkt dat er nog steeds oorlogen gevoerd zullen worden. De meeste verwachtingen blijken realistisch; vrijwel niemand denkt dat de mensheid 48 jaar later aan aids zal zijn bezweken. Ook weet bijna iedereen dat auto’s in 2035 niet zijn vervangen door ruimtevaartuigen en dat we dan nog steeds verschillende talen spreken. Verder gloort er gezonde doom and gloom; slechts zeven procent vermoedt dat mensen gelukkiger zullen zijn dan nu, terwijl bijna een op de tien jongeren ervan uitgaat dat de wereld binnen vijftig jaar helemaal niet meer bestaat.
Toen dat onderzoek plaatsvond, bestond internet nog niet. Aids stond garant voor een doodsvonnis en niemand deed moeilijk over de opstijgende geur van joints uit coffeeshops in de nabijheid van scholen. Wie scholier of student is, krijgt les van boomers. In de albumtoptien prijken onder meer Sign o’ the Times van Prince, The Joshua Tree van U2 en de soundtrack van Miami Vice. De bestverkochte singel in dat jaar is Sailin’ Home van Piet Veerman. Achter het IJzeren Gordijn gonzen de woorden perstrojka en glasnost.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
