Robin van Leijsen (22) studeerde met diens project Dragen droeg gedragen af aan Willem de Kooning Academie in Rotterdam.

In Draag Droeg Gedragen onderzoek je je liefde voor schoenen. Waar komt die obsessie vandaan?

“De eerste liefde voor schoenen die ik me kan herinneren is die voor mijn vaders formele schoenen. Ik denk dat ik vanaf jongs af aan al liefde had voor esthetiek en dat het zacht glanzende, altijd gepoetste bruine leer dat afloopt in een prachtige vierkante neus mijn interesse trok. Daarnaast is het een feit dat het mijn vaders schoenen zijn. Net als zoveel kinderen had ik mijn ouders op een sokkel staan; niemand was zo goed als mijn vader. Dus ik denk dat het een mix is tussen de nostalgische herinneringen die schoenen met zich meedragen en simpelweg een liefde voor schoonheid.”

Je afstudeerwerk bestaat uit vier onderdelen: twee video’s, een schilderij en een sculptuur. Vanwege de beperkte ruimte kunnen we niet alles behandelen, maar het levensgrote schilderij springt natuurlijk direct in het oog. Zie ik goed dat het een zelfportret is met de schoenen van je vader? Wat was het idee achter deze pose?

“Mijn schilderij is inderdaad een zelfportret met de schoenen van mijn vader, of tenminste een paar die daar sterk op lijken. Ik liep een jaar geleden door de stad waar ik een paar soortgelijke schoenen als die van mijn vader zag en ook nog eens in mijn maat. Dus de kans om in dé schoenen van mijn afstudeerwerk te kunnen kopen, kon ik niet laten lopen. (Pun intended.) Deze schoenen staan vergroot afgebeeld op het schilderij, een vrijwel letterlijke vertaling van mijn eerste titel van de installatie (die het uiteindelijk niet is geworden): ‘mijn grote zware schoenen’, verwijzend naar de spreekwoorden ‘met lood in de schoenen’ en ‘big shoes to fill’. Op het schilderij lig ik op een bed, mijn benen in elkaar gewoven en een grote hand waarmee ik mezelf vasthoud terwijl er een traan uit mijn oog op het kussen lijkt te vallen. Met deze pose houd ik mezelf vast, zorg ik voor mezelf en bescherm ik mezelf. Ik probeer uit te rusten van de zware verwachtingen die het leven met zich meebrengt, onder andere de verwachtingen van mijn ouders, maar natuurlijk ook van de rest van de mensen en van mezelf. Door deze pose en doordat ik maar net op het doek pas lijkt het alsof ik letterlijk in het hokje van het canvas frame probeer te passen.”

Je stijl heeft wel iets weg van de schilderijen van Charley Toorop. Is dat een inspiratiebron? Wie zijn je inspiratiebronnen eigenlijk?

“Dat hoor ik inderdaad van veel mensen. Altijd een enorm compliment. Na een aantal jaar geleden een paar zelfportretten te hebben gemaakt, zei iemand tegen mij dat mijn stijl inderdaad lijkt op die van Charley Toorop. Destijds had ik nog geen idee wie dit was, maar toen ik haar naam opzocht was ik overdonderd door de prachtige intrigerende werken die ze maakte. Vanaf toen was ze zeker een inspiratiebron voor mij. Verder zijn er een paar kunstenaars die me erg inspireren. Specifiek voor dit afstudeerproject was dat bijvoorbeeld Afra Eisma, met haar multimediale, kleurrijke werelden die ze met veel aandacht en passie creëert. Daarna ben ik laatst op het spoor gekomen van de werken van Helen Verhoeven, met haar prachtige schilderijen met de beste kleurencombinaties, thema’s, en schildertoetsen.”

Je bent begonnen als schilder, maar bent langzaam ook andere disciplines gaan ontdekken. Hoe ging dat en hoe heeft dat jou als kunstenaar veranderd?

“Door met andere mediums te werken heb ik geleerd dat ik hetgeen wat ik wil vertellen duidelijker kan maken door verder te denken dan alleen schilderijen. Het voelde alsof er een wereld voor me open ging en ik merkte dat ik dezelfde liefde en passie voelde voor deze andere materialen en mediums als voor het schilderen. Nu merk ik dat als ik vermoeid raak van één medium ik naar een ander kan gaan en ik daardoor in de creatieve flow kan blijven.”

Wat wil je over tien jaar in ieder geval bereikt hebben?

“Ik wil zeker doorgaan als kunstenaar, koste wat het kost. Ik hoop over tien jaar een master te hebben afgerond, op een plek wonen waar ik me thuis voel, en hopelijk ooit een keer een (solo)tentoonstelling te mogen hebben in een museum.”

Meer werk zien van Robin van Leijsen? Bezoek haar website of volg haar op Instagram.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.