Liever naakt
De 76-jarige Willie Nelson is nog helemaal van deze tijd: hij bowlt met zijn puberzonen met een Wii, en hij belt, luistert muziek en maakt foto’s met zijn iPhone. Met dat toestel maakte hij een foto van zichzelf in bad en suggereerde dat dat een mooie cover voor zijn album Naked Willie zou zijn. Humorvol oud worden en bij de tijd blijven: dat zouden we allemaal wel willen. Wat niet wegneemt dat er niets tegen een integere, nostalgische terugblik is.
Dat is precies wat Nelson doet op zijn meest recente album, American Classic. Niet alleen de zanger zelf is een Amerikaanse klassieker, ook de songs op deze covers-cd komen allemaal uit het klassieke American songbook-repertoire. Toen Nelson in 1978 hetzelfde deed met het album Stardust, werd hij door toonaangevende critici meteen als een stout jongetje in de hoek gezet. Het tegendeel bleek waar te zijn: Stardust werd een van zijn bestverkochte platen. Nelsons persoonlijke, recht-voor-zijn-raap-manier van zingen is op American Classic van hetzelfde niveau als op Stardust. Maar het door Tommy LiPuma geproduceerde, en door Johnny Mandel gearrangeerde album is te gladjes en weelderig en contrasteert te veel met Nelsons authenticiteit. En wanneer Diana Krall en Norah Jones dan óók nog eens mee komen kwelen, wordt het verlangen om Willie gewoon naakt te horen wel héél erg groot.