‘Ik heb heel vroeg gepiekt’

‘Zijn jullie dan helemaal niet trots?’ Dat stond ik laatst te stamelen tegen de zes bewakers die me hadden opgepakt. Ik had met mijn Blackberry een fotootje gemaakt in de bioscoop; euforisch was ik dat in de film Sex and the City mijn lingerie werd gedragen. Ik had spontaan zitten klappen voor mezelf, was supertrots en dan sta je daar ineens met die bewakers. Spraken ze in hun microfoontjes: ‘Frank, we hebben d’r.’ Er werd zelfs versterking opgeroepen. Ik stond te trillen, was helemaal van slag. Dacht zelfs dat ik misschien naar de gevangenis zou moeten. Er werd zo extreem gereageerd. Na twintig minuten kon ik gaan; ik ben nog met mijn vriend uit eten gegaan, ook al was het feestelijke wel van de avond af.

Dat mijn lingerie in dé internationale fashionfilm werd gedragen, was een hoogtepunt. En zo zijn er de afgelopen zeventien jaar zoveel geweest. Mijn eerste show was er zo een, en mijn eigen winkels in bijvoorbeeld Parijs en Bangkok. Of dat de Rotterdamse Kunsthal twee jaar geleden een grote expositie heeft gewijd aan mijn vijftienjarig jubileum. Mijn grootste hoogtepunt van de afgelopen maand is dat mijn inzet en naam heeft kunnen bijdragen aan de vergoeding van de MammaPrint, een heel precieze diagnostische test voor borstkanker. Hiermee kan worden voorkomen dat veel vrouwen onnodig een chemokuur krijgen. Naamsbekendheid werkt dan toch in je voordeel. De organisatie van MammaPrint liep vast, vandaar dat ik zelf naar minister Ab Klink en de zorgverzekeraar ben gestapt.

Hoogtepunten kan iedereen wel incasseren, maar de kunst is om te kunnen omgaan met de dynamiek van het lukken en mislukken. Als je zo’n duizend verkooppunten en bijna tweehonderd man personeel hebt, dan is er altijd wel iets aan de hand. Anderhalf jaar geleden heb ik bijvoorbeeld mijn winkel in New York moeten sluiten. Degene van wie ik de ruimte huurde, bleek zich niet aan zijn woord te houden. Hij had beloofd dat grote merken zoals Gucci in hetzelfde pand zouden zitten, en dat er elk jaar twee miljoen mensen zouden komen. Maar er stond niet eens een bord buiten dat er winkels waren. Dat ik zo’n winkel moet sluiten, is niet leuk, maar ja, het is ook part of the game. Ik wist dat ik elke stap goed had onderzocht. Als het dan toch mislukt, kan ik daar een jaar over gaan zitten simmen, maar ik denk liever: neem je verlies en ga verder.

Ik heb heel vroeg gepiekt. Ik studeerde met mijn blotebillenjurk cum laude af aan de academie en kreeg meteen veel aandacht. Met een subsidie van de overheid van 17.000 gulden ben ik mijn label Undressed begonnen. Het succes in Nederland was al snel heel groot, het is me gelukt om dat al die jaren vast te houden, én ik heb het internationaal door kunnen trekken. Er is een enorme lijst celebrity’s die mijn lingerie draagt: Diana Ross, Christina Aguilera, Candy Dulfer, Kate Moss, Courtney Love; dat vind ik elke keer een enorm compliment.

Tachtig uur werk in de week is geen uitzondering. Als je internationaal succesvol wil zijn, wil winnen en tot de top wil behoren, dan weet je ook dat je niet ook nog met vriendinnen kunt tennissen, heel veel kunt gaan stappen of fulltime moeder kan zijn. Als je weet dat het werk nummer één is, dan zou het moeilijkste nog kunnen zijn: je kind. Ik denk dat ik heel veel geluk heb met het type kind dat mijn twaalfjarige dochter is. Zilver is heel zelfstandig. Ze gedijt goed bij de manier waarop ik werk en privé combineer; het loopt volledig door elkaar heen. Haar vriendinnen spelen bij mij op kantoor, mensen van mijn werk brengen Zilver vaak naar de manege. Ik heb haar als baby al meegenomen, dus mijn werknemers zijn ook moeders voor haar.

Ik geloof wel dat mijn personeel voor mij siddert ja, haha. Het is een creatief bedrijf, geen poldermodel waarin we het met z’n allen eens moeten zijn. Nee, het draagt mijn naam, en de mensen die mijn lingerie kopen verwachten mijn visie. Daarin ben ik autoritair, dominant ook, dat zit in mijn karakter. Ik wil me meten met de internationale grote denkers op mode- en kunstgebied, dus het ambitieniveau ligt heel hoog. Dat weet iedereen die bij mij werkt.

Voordat de crisis begon, heb ik een reorganisatie doorgevoerd. Die crisis zag ik onder andere aankomen, doordat ik de aandelenkoersen vrij goed volg en omdat ik al een onderbuikgevoel had. Toen ik de deal zag met ABN AMRO wist ik genoeg. Ik wilde dat de lijnen in mijn bedrijf weer kort zijn; daarom heb ik de algemeen directeur ontslagen en heel veel middenmanagement eruit gehaald, weer terug naar een platte organisatie. Ik ben nu zelf weer de CEO; hierdoor maken we snelheid en kunnen we anticiperen op de snelle groei die we internationaal doormaken.

Ik kom uit een arbeidersmilieu, was een outcast in het katholieke Brabant. Inmiddels zijn mijn ouders wel trots op me, maar toen dachten ze: we hebben een heel raar kind. Ze konden het niet bevatten. Ik was volgens mijn ouders in de wieg gelegd om huisvrouw te worden, dus stuurden ze me naar de huishoudschool. Dat ik naar de kunstacademie wilde, vonden ze niks, want ik moest zo snel mogelijk kostgeld gaan betalen. Zij konden natuurlijk niet weten dat een van de meest fanatieke creatievelingen van Nederland in hun nest zou liggen. De psychiater waar ik een tijdje ben geweest, zei eens dat de stappen die ik heb gemaakt, meestal in vijf generaties worden gezet. En ik doe het in één mensenleven.

Als kind zag ik er anders uit en werd ik daarom gepest. Op m’n zevende droeg ik al hoge hakken, panty’s in gekke kleuren, mijn haar zat gek. Niemand kon dat uit mijn hoofd praten, ook al probeerden mijn ouders dat wel. Op mijn zevende vroeg ik al aan mijn moeder of ik jarretels mocht. Er was in Oosterhout een lingeriewinkel en daar zag ik ze. Ik stond daar als Pippi Langkous bij het snoepgoed, met m’n neus tegen het raam van de winkel gedrukt. Ik vond het té fascinerend. Ik wilde toen ook al borsten, die heb ik er echt uit gekéken. Een borstengek ben ik, meer dan een billengek, ook al vind ik die ook mooi. Ik vind het vrouwenlichaam sowieso prachtig. En ik ben, geloof ik, een van de weinige vrouwen die zichzelf altijd al mooi heeft gevonden. Je bent zo mooi, aantrekkelijk en sensueel als je zelf gelooft dat je bent.

Vrouwen zijn altijd het object van lust van mannen geweest; daar is al tijden een pornografische, erotische industrie op gebaseerd. Terwijl erotiek veel breder is dan een jarretel, een zwarte slip, zwarte kous en een beha. Ik heb geprobeerd een vocabulaire te maken dat rijker is. We moet afrekenen met schaamte, onzekerheid en ontevredenheid over het lichaam, om daarna te kunnen genieten van jezelf.