Onbestemd, saai jaren-zeventiggroen wordt de kleur van 2017
Wekelijks neemt HP/De Tijd de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep.
Teiltjesgroen
De kerstdagen, Oud & Nieuw, de Elfstedentocht en andere natuurrampen moeten nog plaatsvinden, maar we willen natuurlijk allemaal al weten welke kleur we volgend jaar massaal gaan omarmen. Jawel, dat willen we. Het is me dan ook een grote eer u aan te kondigen: PMS 15-043 aka Greenery! Bij PMS denk ik in eerste instantie aan iets anders, maar in dit geval staat het voor Pantone Matching System, een soort ijksysteem voor kleurcoderingen. En Greenery, het moge duidelijk zijn, is groen, een wat onbestemd geelachtig groen in dit geval.
Dé kleur volgend jaar voor onze truitjes, jurkjes, sfeerkaarsen, gordijnen, lampen, nepananassen, serviesgoed, behang en strooikussens. Maar niet zomaar een kleur natuurlijk. Niet dat ze dachten ‘verrek, we doen eens groen, dat hebben we al een tijd niet gehad’. Daar zit uiteraard een heel verhaal achter. Iets met verfrissend en vernieuwend, iets met rustgevend in een drukke wereld, iets met sociale beslommeringen en politieke waanzin, iets met milieu en recycling, met vitaliteit en persoonlijke passie. U kunt het hier op uw gemak doorlezen voor het geval u denkt dat ik het uit mijn groene duim zuig.
Persoonlijk vind ik het een kleurtje van niks. Een kleur voor goedkope parapluutjes, het wasteiltje op de camping of een badhanddoek die nog uit de uitzet van de Walra komt. En dat terwijl er zulke prachtige tinten groen zijn, waarop je met evenveel gemak bovenstaande kretologie kunt toepassen. Flessengroen, zeegroen of de kleur van mijn ogen… 😜 Stiekem verdenk ik Pantone ervan samen te spannen met de verfindustrie, die nog een hele sloot saai groen uit de jaren zeventig over had en dat aan de straatstenen niet kwijt kon. Maar goed, dat is ook een soort recycling en recycling is groen en zo is het cirkeltje toch weer mooi rond.
Eén vinger wát?
Vergeet de A4-challenge waarbij je taille moet passen achter een A4-vel (in de lengte!), de iPhone knee challenge waarbij je beide knieën moet bedekken met je telefoon en de Mannequin challenge waarbij je levendstandbeeldje moet spelen. Als je je tijd echt aan iets volkomen nutteloos wilt besteden, is er nu de one finger challenge.
Wat is het: je (meestal een meisje) maakt een selfie in de spiegel in je blootje en bedekt met één vinger zowel je boobies als je foef. Huh? Ja, dat kán, maar het is wel even puzzelen. Doe maar wel de badkamerdeur op slot.
Hoe ze er opkomen? Dat kwam door een striptekening van ene Sky-FreeDom. Waarom de filmpjes viraal gaan? Wat denk je zelf? Als ik trendgoeroe was zou ik natuurlijk een heel lulverhaal à la Pantone kunnen ophangen, maar laat ik het erop houden dat de wereld gek is geworden. Dat er mensen zijn die zóveel overhebben voor likes op internet, dat ze zonder probleem poesjenaakt gaan. Dat er dan weer mensen zijn die dat gaan parodiëren. En dat er dan weer mensen zijn die daarover pissig schrijven. Pfff, als je niks beters te doen hebt, ga je je kamer maar opruimen, ja! (Goed plan in mijn geval trouwens.)
Kersthaar
Nu de lelijke kersttrui zo mainstream wordt dat je je er niet meer mee onderscheidt, maar eerder mee conformeert, is het tijd voor iets anders: de kerst hair do . Van bruidskapselmooi tot keiharde kitsch – ik vind het leuk. Niet voor kortpittige kerstkransjes trouwens: je moet er wel een flinke bos haar voor hebben. Maar ach, met sinaasappeloranje of auberginepaars zijn die het hele jaar al in de feeststemming. Toch? 😂
Boer zoekt muur
En omdat deze rubriek tegen de jaarwisseling niet compleet is zonder kunstzinnig gefotografeerde blootkalender – al dan niet voor het goede doel, hierbij twaalf fijne blote Franse boeren. Een ander goed doel dan het opvrolijken van eenzame slaapkamermuren m/v kan ik er zo gauw niet aan ontdekken, but who cares? Volgende week doe ik nog iets met cowboys en dan zijn we er weer voor elf maanden klaar mee.
