bron: amke

Weg van de stoeptegels

Met de gebouwen van Mecanoo, het bureau dat ze samen met Henk Döll leidt, maakt architecte Francine Houben internationaal furore. In Rotterdam heeft ze voor de dag van de architectuur een Mecanoo-route uitgestippeld. Een voorproefje, in gezelschap van de bouwmeester zelf.

Gepubliceerd op: 05/07 | 2002 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Renate van der Zee

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

“Hebt u misschien een klein beetje wisselgeld om eten te kopen?" bedelt de junk op het Kruisplein. Het is een snikhete junimiddag en geen enkele Rotterdammer geeft sjoege. Architecte Francine Houben (46), koel ogend in een witte blouse, al helemaal niet. Zij is met haar hoofd heel ergens anders. Het woningbouwcomplex waar nu drugsdealers, verslaafden en andere vuilnisbakkenafschuimers rondhangen, markeerde ooit het begin van haar opmerkelijk glansrijke carrière. Met hoogtepunten als de universiteitsbibliotheek in Delft, het Openluchtmuseum in Arnhem en een overzichtstentoonstelling op de architectuurbiënnale in Sao Paulo. 

Vijfentwintig was ze, en ze maakte zich net zo druk over het doucheputje als over de gevel. Ze was nog niet eens afgestudeerd, maar de prijsvraag voor jongerenhuisvesting op het Kruisplein was een te mooie uitdaging om te laten liggen. Met haar medestudenten Henk Döll en Roelf Steenhuis tekende ze een wooncomplex dat het geijkte uitgangspunt van het gezin rigoureus overboord zette. Ze wonnen de prijsvraag. Het jaar was 1980 en een sensatie was geboren. Met een heldere, menselijke stijl die sterk aan het Nieuwe Bouwen deed denken, zette Houben en de haren een nieuwe trend. Ze werden gretig gekopieerd.