Testament van de sixties
Niet alleen in de politiek, maar ook in de privé-sfeer herleven burgerlijke waarden. De 'moet kunnen'-mentaliteit van de seksuele revolutie lijkt even gedateerd als de kunst van het quadrille dansen. De vrouwenemancipatie is gelukt, maar is de seks nog wel even leuk als toen? En wás die toen eigenlijk wel zo leuk? Vier jaren-zestig-chicks over de teloorgang van hun idealen.
Emma Brunt: "Als je alle kritiek leest die inmiddels is losgebrand over het gedachtegoed van de jaren zestig, zou je zweren dat er toen een almachtige ideoloog aan het werk is geweest die een samenhangend programma heeft opgesteld voor alle veranderingen die zich na die tijd hebben voltrokken. Maar in feite deed iedereen natuurlijk maar wat en is het helemaal niet zo gemakkelijk om daar achteraf een lijn in te ontdekken.
"Misschien zou je kunnen stellen dat de uitdaging van het traditionele gezag een soort gemene deler was, omdat allerlei groeperingen toen aan een emancipatieproces zijn begonnen. Dat heeft geleid tot het ontstaan van de 'mondige' burger, want ook individuen eisten en kregen meer vrijheid: in het kader van zelfbeschikking en zelfontplooiing. Maar de keerzijde daarvan was — en is — dat die vrijheid ook meer eigen verantwoordelijkheid met zich meebracht, en tot gevoelens van onzekerheid en onveiligheid heeft geleid.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
