Cultuur aan de Amstel

Amsterdam, daar zou 'het' moeten gebeuren - ook op cultureel gebied. Maar de stad van de musea, de theaters en de concerten worstelt met zijn imago als artistieke hotspot. Het culturele klimaat van de hoofdstad, in vier afleveringen. Deel 2: Het Amsterdamse cultuuraanbod voor de allochtoon.

Gepubliceerd op: 09/01 | 2004 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Bert Nijmeijer

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Relletjes zijn leuk, maar je moet er wel een beetje mooi weer bij hebben. In de zomer komen Marokkaanse en Turkse jongeren samen op het Mercatorplein, in stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam, om zich over van alles op te winden. Over dat ze met de nek worden aangekeken. Dat het gezag het op hen heeft voorzien en dat Amerika ook niet goed bezig is. En als er op het Mercatorplein iemand wordt doodgeschoten, dan heeft de politie het gedaan. Ze roepen Allah aan, zwaaien met hun vlaggen en verbranden die van de joden.

Vanochtend, een vrijdagochtend in december, is het Mercatorplein grijs en leeg. Saai als andere pleinen. De kebabverkoper houdt de ramen van zijn kraampje nog even gesloten. Het overdekte ijsbaantje midden op het plein is ook nog dicht; bij de warme bakker op de hoek bestellen beleefde mensen halfjes bruin, en in café Jan Meulstee is het nog bijna net zo koud als buiten. "Ha, die Louis," begroet barman Eddy de tweede klant van vandaag, een Zuid-Europees uitziende man. Louis krijgt koffie en Eddy verdiept zich in De Telegraaf. "En?" vraagt Eddy na een tijdje. "Nog wat leuks meegemaakt, Louis?" De ruiten van de Openbare Bibliotheek aan de overkant van het plein blijven bij ongeregeldheden meestal heel. Het gaat goed tussen de nieuwe Nederlanders en de literatuur. Migranten uit de voorbije eeuw kunnen trots zijn op de literaire prestaties van hun kinderen. Hafid Bouazza, Abdelkader Benali en Mustafa Stitou - ze krijgen prijzen, komen in Zomergasten en gaan in de Amsterdamse grachtengordel om met andere beroemdheden. Ze komen niet vaak op het Mercatorplein, misschien ook omdat er behalve Jan Meulstee eigenlijk geen cafés zijn. Maar hun boeken zijn in de bibliotheek voor iedereen te leen.