Zelfportret als auto
Uitgaand van het principe 'vertel mij in welke auto u rijdt en ik vertel u wie u bent' schreef Boudewijn van Houten een auto-biografie.
Wat auto's betreft heeft de Nederlandse literatuur enige traditie, al houdt het niet over. W.F. Hermans hield wel van sportwagens en reed enige tijd in een verlengde Morgan. Algemeen wordt beweerd dat Harry Mulisch de provo-relletjes bekeek vanuit een sportautootje, naar ik meen een Triumph Spitfire. Daarentegen denk je bij Gerard Reve meer aan een brommer, hetzelfde voertuig waarmee Maarten Biesheuvel de zeeën bevoer.
Rudy Kousbroek schreef over vergane Bugatti's, maar reed in een 2CV. Dat de Saab zichzelf afficheerde als een tank, vond hij tegen die auto pleiten. Karel van het Reve zeilde liever en bij H.J.A. Hofland bekoelde de liefde voor auto's toen hij zijn van Tonio Hildebrand overgenomen Mercedes - met trekhaak - wegens terugkerende gebreken van de hand moest doen. Remco Campert heeft bij mijn weten nooit zijn rijbewijs gehaald. Van de jongere generatie associeer ik A.F.Th. van der Heijden eerder met de blaaspijp dan met de auto. Doeschka Meijsing houdt van dinky toys en Zwagerman heb ik nog eens een lift gegeven.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
