Het moeras van Moerland
Je kunt niet jong genoeg aan je memoires beginnen. Max Pam schrijft daarom op deze plek op onregelmatige basis over de hoofdredacteuren die hij heeft gekend. Deze week schrijft hij over twee soorten hoofdredacteuren: zij die bezeten zijn van hun vak en zij die nergens van bezeten zijn en het journalistieke ambacht vooral gebruiken om carrière te maken, zoals NRC-hoofdredacteur René Moerland.
Op het afscheid in de Balie van Volkskrant-redacteur Martin Sommer kwam ik op de nazit Arendo Joustra tegen, de hoofdredacteur van Sommers nieuwe opdrachtgever: Elseviers Weekblad. Olijk en ook met een zekere trots zei hij tegen mij: ‘EW is zo’n beetje het enige blad waarvoor je nooit hebt gewerkt en dat moeten wij maar ook zo houden.’
Dat klopte niet helemaal, want 21 jaar geleden heb ik eens voor het toenmalige magazine een stuk geschreven over mijn herstel na een hersenbloeding. Maar het is waar, van weerszijden was onze animo niet erg groot. Wat mij betreft: als stukjesschrijver moet je een omgekeerde kameleon zijn, die de tegenovergestelde kleur aanneemt van de krant waarvoor je schrijft. Rechtse ballen schrijven er al genoeg in Elsevier. Ja, Bart Tromp schreef er ook in, maar was die links? Bovendien heb ik na een zeer domme recensie van ene Irene Start gezworen nooit meer een letter in EW publiceren.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
