De leraar als dompteur
Hoe gaat het er nu werkelijk aan toe op een zwarte school? Leerlingen vinden leraren maar ‘rare Nederlanders’. ‘Crimineel’ is een beroep met status. Bedreigingen zijn normaal. De on-Hollandse wereld van een vmbo in Amsterdam-West. ‘Ze vinden ons een beetje dom, omdat we zoveel accepteren.’
Hij loopt met zijn degelijke schooltas door het trappenhuis. Snoeppapiertjes, boterhamzakjes en bekertjes markeren de route naar de aula van ‘Het Calvijn met Junior College’. “Ze gooien nooit iets in de vuilnisbak,” zegt leraar Jacob (30) verontschuldigend. In het trapportaal hangen groepjes Marokkaanse jongens, twee turven hoog, met de intimiderende uitstraling van een roedel wilde honden. Voor Jacob gaan ze opzij. “Meester, ik had een voldoende voor biologie,” meldt er één trots. “Goed gedaan, Abdullah,” zegt Jacob.
Buiten waaien plastic zakken tussen het mistroostige beton. De storm speelt met het onkruid, want bomen groeien hier niet – dit is Amsterdam-West, het land van vriendelijke toezichthouders en angstaanjagende schimmen op het metrostation. ‘Scholieren: één tegelijk’, staat er op de ruit van de stationswinkel Lelylaan. Jongens met petjes hangen bij de roltrappen om naar vrome meisjes te kijken. Mensen op straat spreken een andere taal. Ze verplaatsen zich uitsluitend groepsgewijs. En sommigen spugen gele fluimen op de grond.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
