bron: anp

De jacht op de witte school

Witte ouders in Amsterdam zijn al snel de wanhoop nabij wanneer ze op zoek gaan naar de beste school voor hun kind. Vanwege het ‘postcodebeleid’ van de gemeente is er namelijk bitter weinig keus. Verhuizen is vaak de enige oplossing. ‘Je moet er toch niet aan denken dat zijn klasgenootjes Marokkaans spreken op het schoolplein.’

Gepubliceerd op: 22/03 | 2004 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief
• Leven

door Fleur Jurgens

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

We pasten met zijn tachtigen maar net in het kleuterlokaal. Sommige ouders zaten onwennig op de kussens in de poppenhoek, maar de meeste stonden. We luisterden naar de directrice die vertelde over de onderwijsvormen op haar school: ‘Montessori-onderwijs’, gericht op de ontwikkeling van het individuele kind, en ‘vernieuwingsonderwijs’, waarbij creativiteit en prestatie hand in hand gingen. Kinderen worden spelend wijs op de Asvo-school, vertelde de directrice. Ze sprak over de jaarlijkse toneelvoorstellingen, de ouderavonden, de hoge Cito-resultaten en het percentage gymnasiastjes. Het klonk allemaal even veelbelovend. Precies zoals een kennis mij op het hart had gedrukt: dit was beslist de beste school van Amsterdam. Kinderen van beroemde kunstenaars, cabaretiers, advocaten en chirurgen zaten hier zij aan zij op de kleuterstoeltjes. Het neusje van de zalm. En ik waande mijn anderhalfjarige dochter al een van de gelukkigen.

De keurige ouders – sommige in kantoorkleding – maakten driftig aantekeningen op een meegebracht notitieblok of ze tuurden vol bewondering naar het plafond, waar een boom groeide van wc-rolletjes en crêpepapier. Een grijze vader (of was het een extravagante opa?) kwam te laat het benauwde lokaaltje binnen. Hij had zijn anderhalfjarig kind in een veel te grote, splinternieuwe kinderwagen meegenomen, wat volstrekt niet de bedoeling was tijdens deze ‘informatieochtend’. Hij kon dan ook rekenen op de bestraffende blikken van de aanwezigen. De directrice bleef heel beleefd, ook al vielen de kritische ouders haar steeds in de rede met heel gedetailleerde vragen: of er ook parkeergelegenheid was bij school en of de school aan schoolzwemmen deed.